Ps 135,1-141,10
Przypisy
135,1 - Ps 135 Hymn pochwalny na cześć Pana.135,1 - Por. Ps 134[133],1; Ps 113[112],1.
135,4 - Por. Wj 19,5; Pwt 7,6.
135,5 - Por. Ps 86[85],8 z przypisem.
135,6 - Por. Ps 115[113],3.
135,8 - Ostatnia plaga egipska opisana w Wj 12,29; (por. Ps 78[77],51).
135,9 - Zapewne glosa.
135,10 - Por. Ps 136[135],17-22; Lb 21,21-35; Pwt 7,1n.
135,15 - (Ps 135,15-18) - Polemika przeciw bóstwom obcym: zob. Ps 115[113],4-8 z przypisem.
135,21 - LXX zapewne słuszne przenosi Alleluja na początek następnego Ps.
136,1 - Ps 136 Dziękczynna pieśń pochwalna pochodzenia liturgicznego o budowie litanii.
136,2 - Tj. najwyższego Boga (por. Ps 86[85],8; Pwt 4,35; Pwt 10,17).
136,4 - (Ps 136,4-9) - Częsty w Ps temat cudownej mocy stwórczej Boga (Ps 72[71],18; Ps 86[85],10). Wiersze 7-9 nawiązują niewątpliwie do Rdz 1,14-18.
136,10 - Por. Ps 78[77],51; Ps 135[134],8. Odtąd - opis cudów Wyjścia.
136,13 - Hebr. ma "Morze Sitowia" (Wj 14,21-22).
136,16 - Por. Pwt 8,15; Jr 2,6; Am 2,10.
136,17 - (Ps 136,17-20) - Zob. Ps 135[134],10-11.
136,21 - Por. Ps 44[43],3.
136,25 - Por. Ps 104[103],27n; Ps 145[144],15; Ps 147[146],9.
137,1 - Ps 137 Zbiorowa lamentacja wygnańców judzkich, połączona z elementami złorzeczenia.
137,1 - Zapewne chodzi o kanały nad dolnym Eufratem i Tygrysem, nad którymi zbierali się wygnańcy z Judy, by opłakiwać zburzenie Jerozolimy (uroczystości liturgiczne z obmyciami). Por. Ez 1,1; Ez 3,15.
137,3 - Chodziło zapewne o pieśni religijne lub nawet o "pieśni Syjonu" w sensie Ps 46[45]; Ps 48[47]; Ps 76[75]; Ps 84[83] lub Ps 87[86].
137,4 - Wśród Izraelitów panowało przekonanie, że godziwy kult można było sprawować jedynie w ziemi Pańskiej, tj. w Palestynie. Ziemia obca była uważana za "nieczystą" (Oz 9,3; Am 7,17).
137,5 - Tekst poprawiony; hebr.: "niech zapomni" niezrozumiały.
137,7 - Złorzeczenie pod adresem Edomu (sens złorzeczeń: zob. przypis do Ps 54[53],7), częste u proroków. Edomici czynnie pomagali Babilończykom przy zdobyciu miasta w r. 586 i cieszyli się z jego upadku (por. Ab 8-15; Ez 25,12nn; Ez 35,5-15).
137,8 - Podyktowane prawem odwetu (Wj 21,24) straszne złorzeczenie pod adresem Babilonu odzwierciedla nie tylko nienawiść przeciw okrutnemu najeźdźcy, ale także barbarzyńskie zwyczaje panujące w toczonych wówczas wojnach (por. 2 Krl 8,12; Iz 13,16; Oz 10,14; Oz 14,1; Na 3,10).
138,1 - Ps 138 Indywidualna, co do formy, pieśń dziękczynna do zastosowania zbiorowego.
138,1 - Hebr. opuszcza słowa ujęte w nawias; mają je tylko tłumaczenia zależne od LXX; "aniołów" - także wg LXX (i Wlg); hebr. ma "bogów", co inne tłumaczenia przekładają jako "królów" (syr.) lub "sędziów" (Targum). W późniejszym judaizmie (Qumran!) aniołowie byli uważani za pośredników obecnych przy liturgii sprawowanej na ziemi i zanoszących modlitwy przed tron Boży. Por. też Ap 4,6nn; Ap 5,11-14; Ap 7,9-12; Ap 8,3nn; Ap 15,6; Ap 21,12.
138,2 - "Przybytkowi" - por. Ps 5,8; "wywyższyłeś" - tłum. przybliżone.
138,4 - Por. Iz 49,7.
138,6 - Iz 57,15; Łk 1,51nn.
139,1 - Ps 139 Hymn stanowiący refleksję nad wszechmocą i wszechobecnością Bożą; na koniec przechodzi w lamentację.
139,1 - Por. Hi 31,4; Jr 12,3; Jr 17,10.
139,5 - Dosł. "z tyłu i z przodu". Por. także z ww. 4,5; Mt 6,4.6.18; Dz 17,28.
139,8 - Por. Ps 123[122],1 z przyp.; Hi 26,6; Hi 9,2nn.
139,12 - Glosa.
139,13 - Por. Hi 10,10n; Jr 1,5; Hbr 10,5nn.
139,14 - Tekst poprawiony.
139,15 - "Istota" - hebr. dosł.: "kości", uważane za istotną część jednolitej psychofizycznej struktury człowieka; "ziemi" jako pramatki: Hi 1,21; Syr 40,1.
139,16 - Tekst popr.; hebr.: "w zarodku" (w stanie embrionalnym). O "księdze" Bożej zob. Ps 56[55],9; (z przypisem); Ps 69[68],29. Jest ona symbolem wszechwiedzy Bożej, obejmującej także bieg rzeczy przyszłych.
139,19 - Por. ww. 21n; Jr 12,1nn oraz przypis do Ps 53[52],7.
139,20 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne.
139,23 - Por. Ps 17[16],3; Ps 26[25],2.
139,24 - Chodzi może o aluzję do słynnej nauki o dwóch drogach, znanej w kołach mądrościowych (por. Ps 1,6), lub do Przymierza jak w Jr 6,16.
140,1 - Ps 140 Indywidualna lamentacja zbliżona do Ps 64[63].
140,4 - Por. Ps 10,7 [= Ps 9,28]; Ps 58[57],5; św. Paweł przytacza ten wiersz w wiązance tekstów starotestamentalnych w Rz 3,13.
140,5 - Dosł.: "zachwiać moimi krokami".
140,6 - Tekst popr.; hebr. ma: "i sieci".
140,9 - Sela zostało tu zapewne umieszczone niewłaściwie; opuszcza je tłum. syryjskie.
140,11 - Tekst popr. w pierwszej części wiersza. Aluzja do zniszczenia Sodomy i Gomory (Rdz 19,24) i losu buntowników na pustyni (Lb 16,31-32).
140,14 - Aluzja do świątyni jako miejsca ucieczki wiernych Bogu.
141,1 - Ps 141 Indywidualna lamentacja z akcentami dydaktycznymi.
141,2 - Psalmista porównuje modlitwę do codziennej ofiary składanej w świątyni (Wj 29,39; Lb 28,4), jak Dn 3,39n; Oz 14,3.
141,5 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne. O namaszczaniu olejkiem zob. przypis do Ps 133[132],2.
141,6 - Tj. Boga, obrońcy i ucieczki dla Izraelitów (por. np. Ps 95[94],1).
141,7 - Tekst skażony, różnie popr.; hebr.: "jak przy szczelinie, która rozdziera ziemię" - niezrozumiały.
Powiązane utwory
Wychwalajcie Pana, bo ukochał nas ks. Joseph Gelineau - Ps 136[135]
Exsultate Deo - 1-głosowyTy, Boże, wszystko wiesz Gizela Skop - Ps 139[138]
Exsultate Deo; Śpiewnik Archidiecezji Katowickiej; Droga do Nieba - 1-głosowySiedząc po niskich brzegach Mikołaj Gomółka - Ps 137
O Chryste, nasz Panie ks. Ireneusz Pawlak - Ps 136[135]
Droga do Nieba - 1-głosowyChwalicie imię Pańskie Romuald Twardowski - Ps 135
Zobacz psalm
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150