Syr 34,13

Duch bojących się Pana żyć będzie, albowiem ich nadzieja jest w Tym, który ich zbawia.

Syr 25,23

Duch przygnębiony, twarz zasmucona i rana serca - żona przewrotna; ręce bezwładne i kolana bez siły - taka, która unieszczęśliwia swojego męża.

Syr 38,23

Gdy spoczął zmarły, niech spocznie i pamięć o nim, pociesz się po nim, skoro już wyszedł duch jego.

Syr 7,29

Z całej swej duszy czcij Pana i szanuj Jego kapłanów!

Syr 19,3

padnie łupem zgnilizny i robaków i zatraci się dusza zuchwała.

Syr 30,21

Nie wydawaj duszy swej smutkowi ani nie dręcz siebie myślami.

Syr 47,15

Dusza twa okryła ziemię i zasypałeś ją zagadkowymi przypowieściami*.

Syr 48,24

Wielkim duchem ujrzał rzeczy ostateczne i pocieszył strapionych na Syjonie.

Syr 2,17

Którzy się Pana boją, przygotują swe serca, a przed obliczem Jego uniżą swe dusze .

Syr 4,2

Nie dręcz duszy głodnego i nie pobudzaj do gniewu człowieka w jego niedostatku!

Syr 4,6

Gdy bowiem przeklnie cię w gorzkości duszy , Ten, co go stworzył, wysłucha jego życzenia.

Syr 7,20

Nie krzywdź sługi rzetelnie pracującego ani najemnika oddającego się zajęciu z całej duszy !

Syr 7,21

Dusza twa niech miłuje rozumnego sługę i nie pozbawiaj go wolności!

Syr 9,2

Nie zaprzedawaj kobiecie swej duszy , by się nie wyniosła nad twoją władzę.

Syr 14,2

Szczęśliwy, którego własna dusza nie potępia i kto nie stracił swojej nadziei.

Syr 18,31

Jeżeli pozwolisz duszy swej na upodobanie w namiętnościach, uczynisz z siebie pośmiewisko dla twych nieprzyjaciół.

Syr 19,4

Człowiek łatwowierny jest lekkomyślny, a kto grzeszy, wyrządza krzywdę swej duszy .

Syr 31,28

Zadowolenie serca i radość duszy daje wino pite w swoim czasie i z umiarkowaniem.

Syr 31,29

Udręczeniem dla duszy jest zaś wino pite w nadmiernej ilości, wśród podniecenia i zwady.

Syr 34,15

Szczęśliwa dusza tego, który się boi Pana. Kogóż się on trzyma i któż jest jego podporą?

Syr 37,6

Nie zapomnij w duszy swej o przyjacielu i nie trać pamięci o nim wśród bogactw!

Syr 37,14

Dusza bowiem człowieka zwykła czasem więcej objawić niż siedem czat siedzących wysoko dla wypatrywania.

Syr 50,25

Dusza moja nie znosi dwóch* narodów, a trzeci nie jest narodem:

Syr 51,24

Na cóż, powiedzcie, pozbawiać się tego, za czym dusze wasze tak bardzo tęsknią?

Syr 51,29

Niech się raduje dusza wasza w miłosierdziu Pana i nie wstydźcie się Jego chwały!

Syr 37,12

Natomiast z człowiekiem pobożnym podtrzymuj znajomość, a także z tym, o którym wiesz, że strzeże przykazań, którego dusza podobna do twej duszy , i kto, jeślibyś upadł, będzie współczuł tobie.

Syr 7,11

Nie naśmiewaj się z człowieka, który w duszy jest rozgoryczony, jest bowiem Ktoś, kto poniża ale i wywyższa.

Syr 51,26

Włóżcie kark wasz pod jarzmo i niech otrzyma dusza wasza naukę: aby ją znaleźć, nie trzeba szukać daleko*.

Syr 4,17

W początkach powiedzie go trudnymi drogami, bojaźnią i strachem go przejmie, dręczyć go będzie swoją nauką, aż nabierze zaufania do jego duszy i wypróbuje go przez swe nakazy;

Syr 4,22

Nie miej względu na osobę ze szkodą dla swej duszy i nie wstydź się aż tak, by to było twoim upadkiem.