1 ¹ Wyrok. Mowa Pana do Izraela za pośrednictwem Malachiasza. ² Umiłowałem was - mówi Pan - wy zaś pytacie: W czym się przejawia, że nas umiłowałeś? Czyż Ezaw nie był bratem Jakuba? - wyrocznia Pana - a Ja [jednak] umiłowałem Jakuba. ³ Ezawa zaś miałem w nienawiści* i oddałem góry jego na spustoszenie, a dobytek jego szakalom pustyni. ⁴ Choćbyś powiedział, Edomie: Zubożeliśmy, ale odbudujemy z powrotem miejscowości zniszczone - tak [oto] mówi Pan Zastępów: Oni niech budują, Ja jednak rozwalę i będą ich nazywać granicą zła, i ludem, na którego Pan zapałał gniewem. ⁵ Oto oczy wasze będą to oglądały i powiecie: Potężnym okazał się Pan [nawet] poza granicami Izraela*. ⁶ Syn powinien czcić ojca, a sługa swego pana. Lecz skoro Ja jestem Ojcem, gdzież jest cześć moja, a skoro Ja jestem Panem, gdzież szacunek dla Mnie? [To] mówi Pan Zastępów do was, o kapłani: Lekceważycie imię moje, a jednak pytacie: Czym to okazaliśmy lekceważenie Twemu imieniu? ⁷ Oto przynosicie na mój ołtarz potrawy skażone, a pytacie: Czym go skaziliśmy?* Tym, że [przynosząc je, niejako] powiadacie: Oto stół Pański jest w pogardzie. ⁸ Gdy bowiem przynosicie ślepe [zwierzę] na ofiarę, czyż nie jest to rzeczą złą? Albo gdy przynosicie chrome i chore, czyż to nic złego? Ofiarujże to twemu namiestnikowi*! - czy będzie mu miłe i czy życzliwie cię przyjmie? - mówi Pan Zastępów. ⁹ A teraz zwracajcie się z prośbą do Boga, aby się zmiłował nad wami. Wyście popełnili to [zło] - czy więc On będzie przychylny dla kogokolwiek z was? - pyta Pan Zastępów. ¹⁰ Niechby ktoś spośród was raczej zamknął drzwi [świątyni], byście nie zapalali świateł na ołtarzu moim nadaremnie. Nie mam Ja upodobania do was, mówi Pan Zastępów, ani Mi nie jest miła ofiara z waszej ręki. ¹¹ Albowiem od wschodu słońca aż do jego zachodu wielkie będzie imię moje między narodami, a na każdym miejscu dar kadzielny będzie składany imieniu memu i ofiara czysta*. Albowiem wielkie będzie imię moje między narodami - mówi Pan Zastępów. ¹² Wy zaś bezcześcicie je*, mówiąc: Stół Pański jest splugawiony, bo składane na nim ofiary są miernej wartości. ¹³ Powiadacie też: Cóż to za umęczenie! - i tak pogardzacie nim, mówi Pan Zastępów, a przynosicie zwierzę skażone: chrome i chore - i składacie na ofiarę. Czy mam to przyjąć z upodobaniem z ręki waszej? - pyta Pan. ¹⁴ Dlatego niech będzie przeklęty oszust, który mając w swej trzodzie samca, ślubuje [złożyć go na ofiarę], a potem składa Panu zwierzę skażone, gdyż Ja jestem potężnym Królem a imię moje będzie wzbudzać lęk między narodami.
2 ¹ Teraz zaś do was, kapłani, odnosi się następujące polecenie: ² Jeśli nie usłuchacie i nie weźmiecie sobie do serca tego, iż macie oddawać cześć memu imieniu, mówi Pan Zastępów, to rzucę na was przekleństwo i przeklnę wasze błogosławieństwo*, a przeklnę je dlatego, że sobie nic nie bierzecie do serca. ³ Oto Ja odetnę wam ramię* i rzucę wam mierzwę w twarz, mierzwę waszych ofiar świątecznych - i położę was na niej. ⁴ Przekonacie się, że istotnie wydałem co do was to postanowienie dla podtrzymania mojego przymierza z Lewim, mówi Pan Zastępów. ⁵ Przymierze moje z nim było [przymierzem] życia i pokoju. Nałożyłem na niego obowiązek czci i okazywał Mi cześć, i korzył się przed mym imieniem. ⁶ Wierność wobec Prawa była w jego ustach, a niegodziwości nie znaleziono na jego wargach. W pokoju i prawości postępował ze Mną i wielu odciągnął od grzechu. ⁷ Wargi kapłana bowiem powinny strzec wiedzy, a wtedy pouczenia będą szukali u niego*, bo jest on wysłannikiem Pana Zastępów.