1 ¹ Tymi słowami przemawiał Mojżesz do całego Izraela za Jordanem na pustyni, w Arabie naprzeciw Suf, między Paran, Tofel, Laban, Chaserot i Di-Zahab*. ⁶ Pan, nasz Bóg mówił do nas na Horebie: «Już dość waszego pobytu na tej górze. ⁷ Ruszajcie, idźcie, ciągnijcie ku górom Amorytów, do wszystkich pobliskich narodów [osiadłych] w Arabie, w górach, w Szefeli, w Negebie, nad brzegiem morskim, w ziemi Kananejczyków i w Libanie: aż po wielką rzekę Eufrat. ⁸ Patrzcie, wydaję wam ten kraj. Idźcie, posiądźcie tę ziemię, którą Pan poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, a po nich ich potomstwu». ⁹ I rzekłem wam w owym czasie: Ja sam nie mogę już nosić ciężaru was wszystkich. ¹⁰ Pan, wasz Bóg, rozmnożył was: dziś jesteście liczni niby gwiazdy na niebie. ¹¹ A Pan, Bóg ojców naszych, niech was jeszcze tysiąckrotnie pomnoży i błogosławi wam, jak to obiecał. ¹² Jak zdołam sam udźwignąć wasz ciężar, wasze brzemię i wasze spory? ¹³ Wybierzcie sobie w waszych pokoleniach mężów rozumnych, mądrych i szanowanych, abym ich postawił wam na czele. ¹⁴ Odpowiedzieliście mi: «Dobre jest, co zamierzasz uczynić». ¹⁵ Wtedy wybrałem <spośród głów waszych pokoleń> mężów mądrych, szanowanych i dałem wam ich za waszych przewodników: naczelników nad tysiącami i naczelników nad setkami, naczelników nad pięćdziesięcioma i naczelników nad dziesięcioma jako zwierzchników nad waszymi pokoleniami*. ¹⁶ Wtedy to rozkazałem waszym sędziom: Przesłuchujcie braci waszych, rozstrzygajcie sprawiedliwie spór każdego ze swym bratem czy też obcym. ¹⁷ W sądzeniu unikajcie stronniczości, wysłuchujcie małego i wielkiego, nie lękajcie się nikogo, gdyż jest to sąd Boży. Gdyby wam sprawa wydawała się za trudna, mnie ją przedstawcie, abym ją wysłuchał. ¹⁸ W owym czasie poleciłem wam wszystko, co macie czynić.