14 ⁴ Jak długo Szymon żył, w kraju panował pokój. Starał się on dla swojego narodu o to, co dobre. Władanie jego im się podobało, a także chwała jego - po wszystkie dni. ⁵ Przy całej swej chwale zdobył Jafę na port i uczynił przystęp do wysp zamorskich*, ⁶ rozszerzył granice swojego narodu i objął władzę nad krajem. ⁷ Zabrał wielką liczbę niewolników, opanował Gezer, Bet-Sur i zamek, usunął stamtąd wszelką nieczystość, a nie było takiego, kto by mu się sprzeciwił. ⁸ Spokojnie uprawiali swą ziemię, a ziemia wydawała plony, drzewa zaś na polu - owoce. ⁹ Starcy siedzieli na ulicach, wszyscy opowiadali o szczęściu, młodzieńcy zaś przywdziewali wspaniałe szaty i wojenne zbroje. ¹⁰ Miastom dostarczał żywności i odbudowywał je, żeby były twierdzami, do tego stopnia, że imię jego z chwałą było wspominane aż na krańcach ziemi. ¹¹ Swojemu krajowi zapewnił pokój, a Izrael cieszył się bardzo i radował. ¹² Każdy zasiadł w cieniu swojej winnicy i figowego drzewa, i nie było takiego, kto by ich strachem napełniał. ¹³ W kraju nie pozostał żaden nieprzyjaciel, a królowie* w tych czasach zostali starci. ¹⁴ On był podporą dla wszystkich słabych ze swojego ludu, pełen gorliwości o Prawo wypędził wszystkich bezbożnych i złych; ¹⁵ podniósł chwałę świątyni i pomnożył świątynne naczynia*. ²⁴ Potem Szymon wysłał do Rzymu Numeniusza z wielką złotą tarczą wagi tysiąca min, aby utrwalić z nimi przymierze.