3 ¹³ Seron, dowódca wojsk syryjskich, dowiedział się o tym, że Juda zebrał sobie ludzi i zgromadził prawowiernych, aby wyjść na wojnę. ¹⁴ Powiedział więc: «Uczynię głośnym swoje imię i chwałę dla siebie przygotuję w królestwie; będę walczył przeciwko Judzie i przeciwko tym, co się z nim złączyli, a którzy lekceważą królewskie rozkazy». ¹⁵ Tak więc wyruszył on, a z pomocą mu wyruszyło także silne wojsko bezbożnych, aby na synach Izraela wykonać zemstę. ¹⁶ Gdy zbliżył się do stóp wzniesienia, na którym leży Bet-Choron*, wtedy Juda z małym oddziałem wyszedł mu naprzeciw. ¹⁷ Gdy zobaczyli wojsko, które szło naprzeciw nim, powiedzieli do Judy: «Nas jest tak mało, czy będziemy mogli walczyć z tym tak wielkim, potężnym mnóstwem? A przecież my dzisiaj nic jeszcze nie jedliśmy i sił nam zabrakło». ¹⁸ Juda odparł: «Bez trudu wielu może być pokonanych rękami małej liczby, bo Niebu* nie czyni różnicy, czy ocali przy pomocy wielkiej czy małej liczby. ¹⁹ Zwycięstwo bowiem w bitwie nie zależy od liczby wojska; prawdziwą siłą jest ta, która pochodzi z Nieba. ²⁰ Oni przychodzą do nas pełni pychy i bezprawia po to, aby wytępić nas razem z żonami naszymi i dziećmi i aby nas obrabować. ²¹ My zaś walczymy o swoje życie i o swoje obyczaje. ²² On sam* skruszy ich przed naszymi oczami. Wy zaś ich nie obawiajcie się!»