1 P 2,1-5

Upomnienia dotyczące osobistej świętości
2 1 Odrzuciwszy więc wszelkie zło, wszelki podstęp i udawanie, zazdrość i jakiekolwiek złe mowy, 2 jak niedawno narodzone niemowlęta* pragnijcie duchowego, niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu - 3 jeżeli tylko zasmakowaliście, że słodki jest Pan*. 4 Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi*, ale u Boga wybranym i drogocennym*, 5 wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa*.


Przypisy

2,2 - Jest to zapewne urywek starochrześcijańskiej liturgii chrzcielnej.
2,3 - Ps 34[33],9.
2,4 - "Przez ludzi" - Żydzi odrzucili Chrystusa Pana, jak budowniczowie odrzucają nieużyteczny kamień; "wybranym...": zob. 1 P 2,6.
2,5 - (1 P 2,5.9) - Klasyczny tekst o powszechnym kapłaństwie wiernych, różnym od hierarchicznego.

Zobacz rozdział