1 Krn 17,22

Uczyniłeś lud izraelski ludem swoim na zawsze, a Ty, Panie , stałeś się jego Bogiem.

1 Krn 17,26

A teraz, Panie , Ty sam jesteś Bogiem. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście,

1 Krn 29,11

Twoja jest, o Panie wielkość, moc, sława, majestat i chwała, bo wszystko, co jest na niebie i na ziemi, jest Twoje; do Ciebie, Panie , należy królowanie i ten, co głowę wznosi ponad wszystkich*.

1 Krn 17,20

O Panie , nie ma podobnego Tobie i nie ma Boga oprócz Ciebie, według tego wszystkiego, co słyszeliśmy na własne uszy.

1 Krn 17,16

Poszedł więc król Dawid i usiadłszy przed Panem, mówił: «Kimże ja jestem, o Panie , Boże, i czym mój ród, że doprowadziłeś mnie aż dotąd?

1 Krn 17,19

O Panie , przez wzgląd na swego sługę i według [życzenia] twego serca uczyniłeś całe to wielkie dzieło, aby objawić wszystkie wspaniałości.

1 Krn 17,23

Teraz więc, o Panie , niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i o domu jego, i uczyń, jak powiedziałeś,

1 Krn 17,27

racz teraz pobłogosławić dom swego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, bo co Ty, Panie pobłogosławisz, będzie błogosławione na wieki».

1 Krn 29,10

Potem Dawid błogosławił Pana wobec całego zgromadzenia i tak mówił: «Bądź błogosławiony, o Panie , Boże ojca naszego, Izraela, na wieki wieków!

1 Krn 29,16

O Panie , Boże nasz, całe to bogactwo, któreśmy przygotowali, by zbudować dom Tobie i Twemu świętemu imieniu, z ręki Twojej pochodzi i wszystko jest Twoje.

1 Krn 29,18

O Panie , Boże ojców naszych, Abrahama, Izaaka i Izraela, zachowaj to na zawsze jako wyraz myśli i uczuć ludu Twego i skieruj ich serca ku Tobie.

1 Krn 17,17

Ale i to jeszcze wydało się tobie za mało, o Boże, lecz dałeś o domu swego sługi zapowiedź na daleką przyszłość. Wejrzałeś na mnie jak na człowieka znamienitego stanu, o Panie Boże.

1 Krn 21,3

Lecz Joab odpowiedział: «Niech Pan przysporzy stokroć więcej ludu swego, niżeli go jest! Lecz, o panie mój, królu, czyż oni wszyscy nie są poddanymi mego pana? Dlaczegóż pan mój tego się domaga? Czemu ma się stać przyczyną przewinienia Izraela?»

1 Krn 21,17

I rzekł Dawid do Boga: «Czyż to nie ja rozkazałem policzyć naród? To ja zgrzeszyłem, to ja zawiniłem, a te owce cóż uczyniły? Panie , Boże mój, niechaj Twoja ręka obróci się na mnie i na dom mojego ojca, a nie na Twój lud, aby go wytracić!»