1 Mch 15,32

Przyjaciel królewski, Atenobiusz, przybył do Jerozolimy. Gdy zobaczył bogactwo Szymona, stół, na którym stały złote i srebrne naczynia, oraz liczną służbę, nie mógł wyjść z podziwu. Kiedy wypowiedział, jakie są królewskie żądania,

1 Mch 2,45

Matatiasz i jego przyjaciele obchodzili [wszystkie miejscowości] i rozwalali ołtarze*

1 Mch 9,28

Wtedy przyjaciele Judy zebrali się i powiedzieli do Jonatana:

1 Mch 12,15

Z Nieba* bowiem posiadamy siłę, która nas wspomaga, i tak zostaliśmy wybawieni od naszych nieprzyjaciół , a nasi nieprzyjaciele zostali upokorzeni.

1 Mch 2,39

Kiedy Matatiasz i jego przyjaciele dowiedzieli się o tym, bardzo ich opłakiwali,

1 Mch 3,38

Lizjasz wybrał Ptolemeusza, syna Dorymenesa, Nikanora i Gorgiasza, ludzi walecznych* spomiędzy królewskich przyjaciół

1 Mch 6,14

Wtedy przywołał Filipa, jednego ze swych przyjaciół , i ustanowił go zarządcą nad całym swoim królestwem.

1 Mch 9,46

Wołajcie więc teraz do Nieba*, abyście mogli być wybawieni z rąk naszych nieprzyjaciół ».

1 Mch 10,19

Dowiadujemy się, że jesteś nadzwyczaj potężny i godzien tego, żeby zostać naszym przyjacielem .

1 Mch 13,36

«Król Demetriusz arcykapłanowi i przyjacielowi królów, Szymonowi, starszyźnie oraz całemu narodowi żydowskiemu - pozdrowienie.

1 Mch 14,31

Gdy nieprzyjaciele chcieli wkroczyć do jego kraju, ażeby zniszczyć go i wyciągnąć ręce po jego świętości,

1 Mch 14,39

zamianował go jednym ze swoich przyjaciół i uczcił go wielkim odznaczeniem.

1 Mch 16,7

Wtedy rozdzielił swoich ludzi, a konnicę postawił w środku piechoty. Nieprzyjaciele zaś mieli konnicę bardzo liczną.

1 Mch 6,10

Przywołał więc wszystkich swoich przyjaciół i powiedział do nich: «Sen odszedł od moich oczu, a troska gniecie me serce;

1 Mch 6,28

Gdy król to usłyszał, rozgniewał się i zwołał na naradę wszystkich swoich przyjaciół , dowódców swego wojska i przełożonych nad konnicą.

1 Mch 7,15

Rozmawiał on z nimi pokojowo i przysiągł im, zapewniając: «Ani wam, ani też przyjaciołom waszym nie uczynimy nic złego».

1 Mch 7,29

Przybył więc do Judy i wzajemnie po przyjacielsku się pozdrowili, ale nieprzyjaciele byli w pogotowiu, aby Judę porwać.

1 Mch 9,8

Pełen boleści powiedział do tych, którzy pozostali: «Wstańmy i uderzmy na naszych nieprzyjaciół , a może uda się nam ich pobić».

1 Mch 10,16

Wtedy powiedział: «Czyż znajdzie się choćby jeden mąż podobny do niego? Zrobimy go teraz naszym przyjacielem i sprzymierzeńcem».

1 Mch 10,65

Król zaś uczcił go odznaczeniami, zaliczył go między pierwszych swych przyjaciół i zamianował wodzem i zarządcą [Judei].

1 Mch 11,26

ale król tak się z nim obszedł, jak się z nim obeszli poprzednicy: uczcił go wobec wszystkich swoich przyjaciół ,

1 Mch 11,27

a ponadto potwierdził mu arcykapłaństwo oraz wszystkie inne władze, jakie miał poprzednio, i kazał go zaliczyć pomiędzy pierwszych swoich przyjaciół .

1 Mch 11,33

Za przychylność względem nas postanowiliśmy wynagrodzić naród żydowski, naszych przyjaciół , którzy wobec nas przestrzegają tego, co słuszne.

1 Mch 12,14

W tych jednak wojnach nie chcieliśmy być ciężarem ani dla was, ani dla innych sprzymierzeńców naszych i przyjaciół .

1 Mch 15,27

On jednak nie chciał tego przyjąć, a nawet unieważnił to, co poprzednio postanowił na jego korzyść; stał się jego nieprzyjacielem .

1 Mch 7,6

Tak oskarżyli oni naród przed królem: «Juda razem ze swoimi braćmi zgładził wszystkich twoich przyjaciół , a nas wypędził z ojczystego kraju.

1 Mch 7,8

Król wybrał Bakchidesa, jednego z królewskich przyjaciół , który władzę swą wykonywał za Rzeką, a będąc wpływowym człowiekiem w państwie, oddany był królowi.

1 Mch 8,31

Co zaś dotyczy krzywd wyrządzonych im przez króla Demetriusza, to napisaliśmy do niego te słowa: "Dlaczego na naszych przyjaciół i sprzymierzeńców, na Żydów, włożyłeś tak ciężkie jarzmo?

1 Mch 9,26

a oni wyszukiwali i śledzili przyjaciół Judy, potem zaś prowadzili ich do Bakchidesa, a on mścił się i wyśmiewał się z nich.

1 Mch 9,35

Wtedy [Jonatan] posłał swego brata, który był przełożonym nad ludem, i prosił przyjaciół swych, Nabatejczyków, aby u nich mogli przetrzymać swe tabory, których mieli wiele.