1 ¹² Chlubą bowiem jest dla nas świadectwo naszego sumienia, bo w prostocie serca i szczerości wobec Boga, a nie według mądrości doczesnej, lecz według łaski Bożej postępowaliśmy na świecie, szczególnie względem was. ¹³ Nie piszemy wam bowiem czegoś innego niż to, coście czytali i coście zrozumieli*. Mam nadzieję, że do końca będziecie nas rozumieć tak, ¹⁴ jak już po części zostaliśmy przez was zrozumiani: mianowicie że w dzień Pana naszego Jezusa ja będę waszą chlubą, tak jak i wy moją*. ¹⁵ W tym przeświadczeniu postanowiłem już wcześniej do was przybyć - byście dostąpili powtórnej łaski* - ¹⁶ a następnie udać się od was do Macedonii i z Macedonii znów przyjść do was po to, byście mnie wyprawili w podróż do Judei*. ¹⁷ Czyż więc poczynałem sobie lekkomyślnie, wszystko to zamierzając? Albo układając to, czym postanawiał według ciała w ten sposób, iżby "tak, tak" było u mnie równocześnie "nie, nie"*. ¹⁸ Bóg mi świadkiem, że w tym, co do was mówię, nie ma równocześnie "tak" i "nie". ¹⁹ Syn Boży, Chrystus Jezus, Ten, którego głosiłem wam ja i Sylwan, i Tymoteusz, nie był "tak" i "nie", lecz dokonało się w Nim "tak". ²⁰ Albowiem ile tylko obietnic Bożych*, wszystkie są "tak" w Nim. Dlatego też przez Niego wypowiada się nasze "Amen" Bogu na chwałę. ²¹ Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg. ²² On też wycisnął na nas pieczęć* i zostawił zadatek Ducha* w sercach naszych.