2 Krl 24:1-7

UPADEK JEROZOLIMY
Jojakim panuje w Judzie (608-598)
24 1 Za jego czasu Nabuchodonozor, król Babilonu*, ruszył do wojny. Jojakim był mu poddany przez trzy lata, następnie na nowo zbuntował się przeciwko niemu. 2 Wtedy Pan wysłał przeciw niemu oddziały Chaldejczyków, oddziały Aramejczyków, oddziały Moabitów, oddziały Ammonitów - wysłał ich przeciw Judzie, aby go zniszczyć zgodnie ze słowem, które Pan wypowiedział przez sługi swoje, proroków. 3 Jedynie z powodu gniewu* Pana przyszło to na Judę po to, by go odrzucić od oblicza Jego skutkiem grzechów Manassesa, odpowiednio do wszystkiego, co popełnił. 4 A także skutkiem krwi niewinnej, którą wylał, topiąc Jerozolimę w niewinnej krwi, Pan już nie chciał przebaczyć. 5 A czyż pozostałe dzieje Jojakima i wszystkie jego czyny nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy? 6 I spoczął Jojakim ze swymi przodkami, a syn jego Jojakin* został w jego miejsce królem. 7 Król egipski już odtąd nie wychodził ze swego kraju, ponieważ król babiloński podbił wszystko, co należało do króla egipskiego*, od Potoku Egipskiego aż do rzeki Eufratu.


Przypisy

24,1 - Po upadku Asyrii z jej stolicą Niniwą (rok 612), władcą w państwie nowobabilońskim, czyli chaldejskim, w latach 605-562 był Nabuchodonozor (hebr.: Nebukadnesar).
24,3 - Tekst popr. wg w. 20; hebr.: "ust" (= wyroku).
24,6 - Por. Jr 22,19; Jr 36,30. Występuje on również pod imieniem "Jechoniasz" lub "Koniasz" (Konjahu).
24,7 - Nabuchodonozor pokonał Egipcjan pod Karkemisz w r. 605.

Zobacz rozdział