1 ¹⁷ Dawid zaśpiewał potem żałobną pieśń na cześć Saula i jego syna Jonatana, ¹⁸ i polecił, aby się uczyli [jej]* potomkowie Judy. Właśnie ona została zapisana w "Księdze Sprawiedliwego". ¹⁹ «O Izraelu, twa chwała na wyżynach zabita*. Jakże padli bohaterowie? ²⁰ W Gat tego nie ogłaszajcie! Nie podawajcie na ulicach Aszkelonu, aby się nie cieszyły córki filistyńskie ani radowały córki nieobrzezanych. ²¹ Góry Gilboa! Ani rosy, ani deszczu niech na was nie będzie, ani pól żyznych! Tu bowiem została skalana tarcza mocarzy. Nie, tarcza Saula nie była namaszczona oliwą, ²² lecz krwią poległych, tłuszczem mocarzy. Łuk Jonatana nigdy się nie cofał, i miecz Saula nie wracał daremnie. ²³ Saul i Jonatan, kochający się i mili przyjaciele, za życia i w śmierci nie są rozdzieleni. Byli oni bystrzejsi od orłów, dzielniejsi od lwów. ²⁴ O, płaczcie nad Saulem, córki izraelskie: On was ubierał w prześliczne szkarłaty, złotymi ozdobami upiększał stroje. ²⁵ Jakże zginąć mogli waleczni, wśród boju Jonatan przebity śmiertelnie?* ²⁶ Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie. Tak bardzo byłeś mi drogi! Więcej ceniłem twą miłość niżeli miłość kobiet. ²⁷ Jakże padli bohaterowie? Jakże przepadły wojenne oręże?»