2 Sm 7,13n.25-29

KRÓL DAWID
Dom Boży i pałac Dawida
7 13 On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki*. 14 Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem*, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. 25 Teraz więc, o Panie, Boże, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś, 26 ażeby na wieki wielbione było imię Twe słowami: Pan Zastępów jest Bogiem Izraela. A dom twego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed Tobą. 27 Tyś bowiem, o Panie Zastępów, Boże Izraela, objawił swemu słudze, mówiąc: Zbuduję ci dom. Stąd to sługa Twój ośmiela się zwrócić do Ciebie z tą modlitwą. 28 Teraz Ty, o Panie mój, Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście, 29 racz teraz pobłogosławić dom swojego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, boś Ty, mój Panie, Boże, to powiedział, a dzięki Twojemu błogosławieństwu dom Twojego sługi będzie błogosławiony na wieki».


Przypisy

7,13 - Wyniesienie domu Dawidowego jest dalszym etapem w zamiarach Bożych: wzrasta nadzieja przywrócenia porządku zakłóconego przez grzech pierworodny. W przymierzu z Noem błogosławieństwo przeszło na Sema, z Abrahamem - zacieśniło się do dzieci Izraela, umierający Jakub stwierdza, że nie będzie odjęte berło od Judy. Wreszcie po synajskim przymierzu obietnica dana Dawidowi zacieśnia krąg wybranych do jego potomstwa.
7,14 - Bóg będzie się odnosił do następców Dawidowych jak do swoich dzieci (Ps 89[88],31-34). Już u Żydów z czasem słowa te nabrały sensu mesjańskiego - Ps 2,7 (por. Hbr 1,5). Chrystus jest synem Dawida; NT to stwierdza: Mt 1,1; Mt 22,41-45 par.; Łk 1,32; Łk 3,31; Dz 13,22n; Rz 1,3; 2 Tm 2,8; Ap 5,5; Ap 22,16. W nim też słowa te nabierają najpełniejszego znaczenia.

Zobacz rozdział