2 Krn 20,9

"Jeśli spadnie na nas nieszczęście, miecz karzący, zaraza albo głód, staniemy przed tą świątynią i przed Tobą, ponieważ w tej świątyni przebywa Twoje imię, i będziemy wołać do Ciebie w naszym ucisku, wtedy Ty wysłuchasz nas i ocalisz"*.

2 Krn 23,21

Cały lud kraju radował się, a miasto zażywało spokoju. Atalię zaś zabito mieczem .

2 Krn 21,4

Joram więc wziął we władanie królestwo swego ojca i umocniwszy się, pozabijał mieczem wszystkich swoich braci oraz niektórych książąt Izraela.

2 Krn 29,9

Oto dlaczego nasi przodkowie padali od miecza , a synów naszych, nasze córki i nasze żony uprowadzono do niewoli.

2 Krn 36,20

Ocalałą spod miecza resztę [król] uprowadził do Babilonu i stali się niewolnikami jego i jego synów, aż do nadejścia panowania perskiego.

2 Krn 23,14

Wtedy kapłan Jojada wydał rozkaz setnikom dowodzącym wojskiem, mówiąc im: «Wyprowadźcie ją ze świątyni poza szeregi, a gdyby ktoś za nią szedł, niech zginie od miecza !» Kapłan bowiem mówił: «Nie zabijajcie jej w świątyni Pańskiej!»

2 Krn 36,17

Sprowadził wtedy przeciw nim króla chaldejskiego, który wyciął mieczem ich młodzieńców wewnątrz świątyni i nie ulitował się ani nad młodzieńcem, ani nad dziewicą, ani nad starcem, ani nad siwą głową. [Bóg] wszystko oddał w jego ręce.

2 Krn 32,21

Wtedy Pan wysłał anioła, który wytępił wszystkich dzielnych wojowników oraz książąt i dowódców wraz z naczelnikami w obozie króla asyryjskiego. Musiał więc wrócić do swego kraju ze wstydem na twarzy. Wszedł potem do świątyni swego bożka, a właśni jego synowie sprawili, że padł pod mieczem .