2 Sm 19,24

Król oświadczył Szimejemu: «Nie umrzesz». I potwierdził to król przysięgą.

2 Sm 13,37b

a król opłakiwał swego syna przez cały ten czas.

2 Sm 19,2

Joabowi zaś doniesiono: « Król płacze. Rozpacza z powodu Absaloma».

2 Sm 15,16

I wyruszył król pieszo, a za nim cały jego dom. Pozostawił jednak król dziesięć nałożnic, aby pilnowały pałacu.

2 Sm 16,16

Gdy Chuszaj Arkijczyk, przyjaciel Dawida, przyszedł do Absaloma, wołał do niego: «Niech żyje król ! Niech żyje król !»

2 Sm 19,40

Wszyscy ludzie przeprawili się przez Jordan. Przeprawił się też król . Król ucałował Barzillaja i pobłogosławił. Powrócił on potem do siebie.

2 Sm 14,13

Rzekła kobieta: «Czemuż masz taki zamiar względem ludu Bożego? Wypowiadając taki wyrok sam król okazał się winny, skoro król nie zezwala na powrót swego wygnańca.

2 Sm 18,4

Rzekł do nich król : «To uczynię, co wam się wydaje słuszne». Stanął więc król obok bramy, a wszyscy ludzie przechodzili setkami i tysiącami.

2 Sm 18,5

Król wydał polecenie Joabowi, Abiszajowi i Ittajowi: «Ze względu na mnie z młodym Absalomem postępujcie łagodnie!» Słyszało całe wojsko, jaki rozkaz wydał król przywódcom co do Absaloma.

2 Sm 19,9

Podniósł się król i zasiadł w bramie. Całemu ludowi podano wiadomość: «Oto król siedzi w bramie». Wszyscy ludzie przyszli do króla . Tymczasem Izraelici uciekli do swych namiotów.

2 Sm 3,32

Kiedy Abnera grzebano w Hebronie, król głośno płakał nad grobem Abnera, płakali też wszyscy ludzie.

2 Sm 3,33

Król ułożył pieśń żałobną i zaśpiewał ją: «Czemuż to umarł Abner, tak jak ginie nikczemnik?

2 Sm 7,1

Gdy król zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich jego wrogów,

2 Sm 8,8

A z miast Hadadezera, Tebach i Berotaj, zabrał król Dawid również wielką ilość brązu.

2 Sm 8,9

Gdy usłyszał Tou, król Chamat, że Dawid rozbił całe wojsko Hadadezera,

2 Sm 9,5

Król Dawid posłał więc, by go wezwano z domu Makira, syna Ammiela, z Lo-Debar.

2 Sm 10,1

* Potem umarł król Ammonitów,a syn jego Chanun został w jego miejsce królem .

2 Sm 13,39

Z czasem przestał król Dawid nastawać na Absaloma. Pocieszył się już bowiem po śmierci Amnona.

2 Sm 14,5

Król ją zapytał: «Co ci jest?» Odpowiedziała: «Ach! Jestem wdową. Mąż mój umarł,

2 Sm 14,8

Król odpowiedział kobiecie: «Idź do domu, sam wydam polecenie w tej sprawie».

2 Sm 14,21

Zwrócił się król do Joaba: «Dobrze więc, uczynię tę rzecz. Idź i przyprowadź młodego Absaloma!»

2 Sm 15,9

Król odpowiedział mu: «Idź w pokoju!» On zaś powstawszy, udał się do Hebronu.

2 Sm 15,15

Słudzy królewscy odpowiedzieli królowi : «We wszystkim, co rozkaże pan nasz, król , słudzy twoi będą z tobą».

2 Sm 15,17

Wyruszył więc król pieszo, a wszyscy ludzie w ślad za nim. Przy ostatnim domu zatrzymali się.

2 Sm 16,14

Król i cały lud przy nim będący przybył wreszcie znużony...* i tam odpoczął.

2 Sm 18,30

Król rozkazał: «Usuń się, lecz pozostań tu!» Usunął się i pozostał.

2 Sm 19,5

Król zakrył swą twarz i wołał głośno: «Synu mój, Absalomie, Absalomie, synu mój, mój synu!»...

2 Sm 19,30

Król odpowiedział: «Na co przedłużasz rozmowę? Postanawiam, że ty i Siba podzielicie pola między siebie».

2 Sm 19,34

Powiedział król do Barzillaja: «Chodź ze mną, bym cię mógł otoczyć opieką u siebie w Jerozolimie».

2 Sm 19,20

i odezwał się do króla : «Niech pan mój nie uważa za wykroczenie ani nie wspomina na to, co zawinił sługa twój wtedy, gdy pan mój, król , wychodził z Jerozolimy. Niech tego nie bierze król do serca.