2 Sm 16,22

Rozpięto więc Absalomowi namiot na tarasie. Absalom wszedł do nałożnic swego ojca na oczach całego Izraela*.

2 Sm 22,12

Otoczył się mrokiem niby namiotem , ciemną wodą, gęstymi chmurami.

2 Sm 7,2

rzekł król do proroka Natana: «Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie ».

2 Sm 6,17

Przyniesioną więc Arkę Pańską ustawiono na przeznaczonym na to miejscu w środku Namiotu , który rozpiął dla niej Dawid, po czym Dawid złożył przed Panem całopalenia i ofiary biesiadne.

2 Sm 7,6

Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem z Egiptu synów Izraela, aż do dziś dnia. Przebywałem w namiocie albo przybytku.

2 Sm 18,17

Wzięto Absaloma i wrzucono do głębokiego dołu w lesie. Narzucono na niego wielki stos kamieni. Wszyscy natomiast Izraelici uciekli, każdy do swego namiotu .

2 Sm 19,9

Podniósł się król i zasiadł w bramie. Całemu ludowi podano wiadomość: «Oto król siedzi w bramie». Wszyscy ludzie przyszli do króla. Tymczasem Izraelici uciekli do swych namiotów .

2 Sm 20,1

Znalazł się tam przypadkiem pewien niegodziwiec, któremu było na imię Szeba, syn Bikriego, Beniaminita. Zatrąbił on w róg i krzyknął: «Nie mamy działu wspólnego z Dawidem ani dziedzictwa z synem Jessego. O, Izraelu: Niech każdy idzie do swego namiotu !»

2 Sm 20,22

Udała się więc mądra kobieta do całego ludu. Ścięto głowę Szeby, syna Bikriego, i rzucono ją Joabowi. On zaś kazał zagrać na rogu i odstąpiono od miasta. Każdy udał się do swego namiotu . Joab tymczasem wrócił do króla w Jerozolimie.

2 Sm 11,11

Uriasz odpowiedział Dawidowi: «Arka, Izrael i Juda przebywają w namiotach , podobnie też i pan mój, Joab, wraz ze sługami mego pana obozują w otwartym polu, a ja miałbym pójść do swojego domu, aby jeść, pić i spać ze swoją żoną? Na życie Pana i na twoje, czegoś podobnego nie uczynię»*.