2 Sm 14,1

Joab, syn Serui, zauważył, że serce króla zwróciło się do Absaloma,

2 Sm 17,10

Wtedy przelęknie się nawet najmocniejszy, który ma serce lwa. Wszyscy bowiem Izraelici wiedzą o tym, że ojciec twój jest mężny, a ci, którzy są z nim - mocni.

2 Sm 13,28

Dał zaś Absalom swoim sługom takie polecenie: «Uważajcie! Gdy Amnon rozweseli serce winem, a ja powiem wam: "Uderzcie na Amnona!", wtedy zabijecie go. Nie bójcie się, gdyż ja wam to rozkazuję. Bądźcie mężni i sprawcie się dzielnie!»

2 Sm 24,10

Serce Dawida zadrżało, dlatego że zliczył lud. Dawid zwrócił się do Pana: «Bardzo zgrzeszyłem tym, czego dokonałem*, lecz teraz, o Panie, daruj łaskawie winę swego sługi, bo postąpiłem bardzo nierozsądnie».

2 Sm 7,3

Natan powiedział do króla: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu , gdyż Pan jest z tobą».

2 Sm 15,13

Wtedy doszła wieść do Dawida: « Serca ludzi z Izraela zwróciły się do Absaloma».

2 Sm 7,21

Przez wzgląd na Twoje słowo i życzenie Twego serca uczyniłeś całe to wielkie dzieło, aby pouczyć swego sługę*.

2 Sm 13,33

Niech więc nie bierze sobie pan mój, król, tej pogłoski do serca , że zginęli wszyscy synowie królewscy. Zginął sam Amnon.

2 Sm 6,16

Kiedy Arka Pańska przybyła do Miasta Dawidowego, Mikal, córka Saula, wyglądała przez okno i ujrzała króla Dawida, jak podskakiwał i tańczył przed Panem: wtedy wzgardziła nim w sercu .

2 Sm 15,6

Absalom postępował w ten sposób wobec każdego Izraelity, który przychodził po sprawiedliwość do króla. Tak Absalom zjednywał sobie serca ludu izraelskiego.

2 Sm 18,14

Joab odrzekł: «Nie chcę z tobą tracić czasu»*. Wziął do ręki trzy oszczepy i utopił je w sercu Absaloma. A że żył jeszcze w gąszczu terebintu,

2 Sm 19,15

W ten sposób ujął serca wszystkich ludzi z Judy jakby jednego człowieka, tak że wysłali do króla prośbę: «Wróć jak najszybciej wraz ze wszystkimi twymi sługami!»

2 Sm 13,20

Absalom, jej brat, odezwał się do niej: «Prawda, że Amnon*, twój brat, był z tobą? Teraz jednak, moja siostro, uspokój się! To twój brat. Nie bierz do serca tego wypadku!» Tamar pozostała zbolała w domu swojego brata Absaloma.

2 Sm 19,20

i odezwał się do króla: «Niech pan mój nie uważa za wykroczenie ani nie wspomina na to, co zawinił sługa twój wtedy, gdy pan mój, król, wychodził z Jerozolimy. Niech tego nie bierze król do serca .