Ap 2,2.4-5.6.14-16.20-23

LISTY "DO SIEDMIU KOŚCIOŁÓW, KTÓRE SĄ W AZJI"
List do Kościoła w Efezie
2 2 Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość, i to że złych nie możesz znieść, i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i żeś ich znalazł kłamcami. 4 Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości. 5 Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie nawrócisz. 6 Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów*, których to czynów i Ja nienawidzę.
List do Kościoła w Pergamonie
14 Ale mam nieco przeciw tobie, bo masz tam takich, co się trzymają nauki Balaama*, który pouczył Balaka, jak podsunąć synom Izraela sposobność do grzechu przez spożycie ofiar składanych bożkom i uprawianie rozpusty. 15 Tak i ty także masz takich, co się trzymają podobnie nauki nikolaitów. 16 Nawróć się zatem! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie niebawem i będę z nimi walczył mieczem moich ust.
List do Kościoła w Tiatyrze
20 ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel*, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę* i spożywali ofiary składane bożkom. 21 Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty. 22 Oto rzucam ją na łoże boleści, a tych, co z nią cudzołożą* - w wielkie utrapienie, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; 23 i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i dam każdemu z was według waszych czynów.


Przypisy

2,6 - Sekta gnostycka głosząca nieskrępowaną swobodę obyczajów (por. Ap 2,15, a także Ap 2,14.20.24).
2,14 - Por. Lb 25,1n; Lb 31,16; 2 P 2,15; Jud 11. NT śladem tradycji judaistycznej uważa Balaama za typ przewrotnego doradcy. Podobne niebezpieczeństwo grozi chrześcijanom ze strony Nikolaitów.
2,20 - Imię symboliczne (brzmienie wg LXX) - nosiła je w ST żona Achaba, zwolenniczka kultów pogańskich (1 Krl 16,31; 2 Krl 9,22); "rozpustę": jak w ST (por. np. Jr 3,2-9) oznacza ona przede wszystkim niewierność wobec Boga. Mógł się z nią łączyć nierząd sakralny.
2,22 - Sens ten sam, co "rozpusty" w w. 20n.

Zobacz rozdział