Ap 2,7.10;7,17;13,8;20,12;21,6;22,1n.14.17.19
Przypisy
2,7 - "Duch" - Święty; "drzewo życia" (por. Rdz 2,9) to Chrystus jako źródło życia tu w Kościele i w niebie.2,10 - Tzn. w ogóle krótko (por. Rdz 24,55; Lb 11,19; Dn 1,14).
7,9 - Scena ta ukazuje, jak powstaje Kościół triumfujący.
13,8 - Dosł.: "mu".
20,11 - Obraz powszechnego zmartwychwskrzeszenia i sądu ostatecznego wykazuje w dzisiejszym tekście brak porządku chronologicznego. Zob. Wstęp.
21,1 - Ukazuje się przemieniony wszechświat, a w nim Kościół w fazie ostatecznej jako Nowe Jeruzalem - przeciwieństwo Wielkiego Babilonu (por. Iz 65,17; Iz 66,22; Mt 19,28; Rz 8,19-23; 2 P 3,13).
21,9 - (Ap 21,9-22,15) - Opis ten wzorowany na Iz 54,11-17; Ez 40,2; Ez 48,30-35 ukazuje szczególny aspekt Kościoła jako Jeruzalem czasów mesjańskich, w odróżnieniu od poprzedniego dubletu Ap 21,1-4, ściśle niebiańskiego.
22,1 - Por. Ez 47,1-12; Jl 4,18; Za 14,8. Zapewne symbol Ducha Świętego, pochodzącego od Ojca i Syna.
22,2 - Aleja "drzew życia" - symbol utraconego raju (por. Rdz 2,9; Rdz 3,22nn), a przez odkupienie przywróconego ludziom życia łaski, która uzdrawia członków Kościoła. Por. Ez 47,7.12.
22,14 - Symbol stosowania sakramentalnych środków oczyszczenia duszy - warunku wstępu do Niebieskiego Jeruzalem, miasta nieśmiertelnych.
22,17 - "Duch" = trzecia Osoba Boska; "Oblubienica" = Kościół; "przyjdź" - liturgiczne Marana tha! (por. 1 Kor 16,22; Flp 4,5).