Dz 25,6-13

DZIAŁALNOŚĆ ŚW. PAWŁA
KONIEC DZIAŁALNOŚCI - UWIĘZIENIE
Przed trybunałem Festusa Paweł odwołuje się do Cezara
25 6 Spędziwszy wśród nich nie więcej jak osiem lub dziesięć dni, udał się do Cezarei. Następnego dnia zasiadłszy do sprawowania sądu kazał przyprowadzić Pawła. 7 Kiedy ten przyszedł, otoczyli go Żydzi przybyli z Jerozolimy i stawiali wiele ciężkich zarzutów, których nie mogli udowodnić. 8 Paweł bronił się: «Nie wykroczyłem w niczym ani przeciwko Prawu Żydowskiemu, ani przeciwko świątyni, ani przeciwko Cezarowi». 9 Festus, chcąc zrobić Żydom ustępstwo, odpowiedział Pawłowi: «Czy chcesz się udać do Jerozolimy i tam odpowiadać w tej sprawie przede mną?» 10 «Stoję przed sądem Cezara - odpowiedział Paweł - i przed nim należy mnie sądzić. Żydom nic nie zawiniłem, o czym ty wiesz doskonale. 11 Jeżeli zawiniłem i popełniłem coś podpadającego pod karę śmierci, nie wzbraniam się umrzeć. Ale jeśli nie zrobiłem nic z tego, o co mnie oskarżają, nikt nie może mnie im wydać. Odwołuję się do Cezara!»* 12 Wtedy Festus porozumiał się z radą i odpowiedział: «Odwołałeś się do Cezara - do Cezara się udasz».
Przed Herodem Agryppą II*
13 Po upływie kilku dni król Agryppa i Berenike przybyli do Cezarei powitać Festusa.


Przypisy

25,11 - Jako obywatelowi rzymskiemu przysługiwało św. Pawłowi prawo odwołania się (evocatio) do Cezara. W ten sposób uniknął on przekazania go pod sąd Sanhedrynu.
25,13 - Herod Agrypa II, król żydowski od roku 53 do około 100, był przyjacielem Rzymu. Berenike była jego siostrą. Po śmierci męża, Heroda z Chalkis, wróciła na dwór brata.

Zobacz rozdział