3 ¹ Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej*, ² wnoszono właśnie pewnego człowieka, chromego od urodzenia. Kładziono go codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną*, aby wstępujących do świątyni, prosił o jałmużnę. ³ Ten zobaczywszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił ich o jałmużnę. ⁴ Lecz Piotr wraz z Janem przypatrzywszy się mu powiedział: ⁵ «Spójrz na nas!». A on patrzył na nich oczekując od nich jałmużny. ⁶ «Nie mam srebra ani złota - powiedział Piotr - ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!» ⁷ I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach. ⁸ Zerwał się i stanął na nogach, i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga. ⁹ A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga.
4 ¹¹ On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła*. ¹² I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni».
5 ⁴² Nie przestawali też co dzień nauczać w świątyni i po domach i głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie.