2 ¹ Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli - jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu, jeśli jakieś serdeczne współczucie* - ² dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, ³ a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. ⁴ Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich! ⁵ To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. ⁶ On, istniejąc w postaci* Bożej, nie skorzystał ze sposobności*, aby na równi* być z Bogiem, ⁷ lecz ogołocił* samego siebie, przyjąwszy postać sługi*, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, ⁸ uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej*. ⁹ Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył* i darował Mu imię ponad wszelkie imię*, ¹⁰ aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano* istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. ¹¹ I aby wszelki język wyznał*, że Jezus Chrystus jest PANEM* - ku chwale Boga Ojca*. ¹² A przeto, umiłowani moi, skoro zawsze byliście posłuszni, zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze bardziej teraz, gdy mnie nie ma. ¹³ Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z [Jego] wolą. ¹⁴ Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, ¹⁵ abyście się stali bez zarzutu i bez winy jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego*. Między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie. ¹⁶ Trzymajcie się mocno Słowa Życia, abym mógł być dumny w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem*. ¹⁷ A jeśli nawet krew moja* ma być wylana przy ofiarniczej posłudze około waszej wiary, cieszę się i dzielę radość z wami wszystkimi: ¹⁸ a także i wy się cieszcie i dzielcie radość ze mną! ¹⁹ A mam nadzieję w Panu Jezusie, że niebawem poślę do was Tymoteusza, abym i ja doznał radości, dowiedziawszy się o waszych sprawach ²⁰ Nie mam bowiem nikogo o równych dążeniach ducha, który by się szczerze zatroszczył o wasze sprawy: ²¹ bo wszyscy szukają własnego pożytku, a nie - Chrystusa Jezusa. ²² A wiecie, że on został wypróbowany: bo jak dziecko ojcu, tak on wraz ze mną służył Ewangelii. ²³ Jego to mam nadzieję posłać do was natychmiast, skoro tylko rozejrzę się w swoich sprawach. ²⁴ Ufam zaś w Panu, że i ja sam przybędę niebawem. ²⁵ Uznałem też za konieczne posłać do was Epafrodyta*, brata, współpracownika i współbojownika mojego, a waszego wysłannika, który miał zaradzić moim potrzebom, ²⁶ gdyż bardzo tęsknił za wami wszystkimi i dręczył się tym, że usłyszeliście o jego chorobie. ²⁷ Rzeczywiście bowiem zachorował, tak iż był bliski śmierci. Ale Bóg się nad nim zmiłował: nie tylko zaś nad nim, lecz i nade mną, żebym nie doznał smutku jednego po drugim. ²⁸ Przeto tym śpieszniej go posyłam, ażebyście wy ujrzawszy go ponownie się uradowali, i ja żebym mniej się martwił. ²⁹ Przyjmijcie więc go w Panu z całą radością! A takich jak on otaczajcie czcią, ³⁰ bo dla sprawy Chrystusa bliski był śmierci, naraziwszy życie swoje po to, by was zastąpić przy posłudze, której wy [osobiście] nie mogliście mi oddać.