Ga 1,13-24

DOWODY HISTORYCZNE PRAWDZIWOŚCI EWANGELII PAWŁOWEJ
Paweł również apostołem Chrystusa
1 13 Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć, 14 jak w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków. 15 Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał* łaską swoją, 16 aby objawić Syna swego we mnie*, bym Ewangelię o Nim głosił poganom, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi* 17 ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy apostołami stali się pierwej niż ja, skierowałem się do Arabii, a później znowu wróciłem do Damaszku. 18 Następnie, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy dla zapoznania się* z Kefasem, zatrzymując się u niego [tylko] piętnaście dni. 19 Spośród zaś innych, którzy należą do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego*. 20 A Bóg jest mi świadkiem, że w tym, co tu do was piszę, nie kłamię. 21 Potem udałem się do krain Syrii i Cylicji. 22 Kościołom zaś chrześcijańskim w Judei pozostawałem osobiście nie znany. 23 Docierała do nich jedynie wieść: ten, co dawniej nas prześladował, teraz jako Dobrą Nowinę głosi wiarę, którą ongi usiłował wytępić. 24 I wielbili Boga z mego powodu.


Przypisy

1,15 - Iz 49,1; Jr 1,5.
1,16 - "We mnie" wskazuje na to, że objawienie Boże - poza wizją zewnętrzną, dostępną także dla towarzyszy Szawła (Dz 9,7; Dz 22,9) - jemu samemu przyniosło wewnętrzne pouczenie o Chrystusie (1 Kor 9,1). Por. 2 Kor 4,6; "ciała i krwi" - tzn. samej natury ludzkiej; po prostu "ludzi". Por. Mt 16,17.
1,18 - Zamierzając pracować w Palestynie składa wizytę św. Piotrowi. Wyrazy "Kefas" i "poznać się" (= przyjść z wizytą i hołdem) podkreślają prymat Piotrowy.
1,19 - Jest to Jakub, syn Alfeusza, należący do grona Dwunastu (por. Mt 10,3; Mk 3,18; Łk 6,15; Dz 1,13), zapewne identyczny z Jakubem "Mniejszym" (Mt 27,56; Mk 15,40; Mk 16,1; Łk 24,10).

Zobacz rozdział