Hbr 1,2-13

PROLOG
1 2 a w tych ostatecznych dniach* przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat*. 3 Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty*, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. 4 On o tyle stał się wyższym od aniołów, o ile odziedziczył wyższe od nich imię*.
O WYŻSZOŚCI NOWEGO PRZYMIERZA
Wyższość Chrystusa Pośrednika* nad aniołami
5 Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził?* I znowu: Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem*. 6 Skoro zaś znowu wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży!* 7 Do aniołów zaś powie: Aniołów swych czyni wichrami, sługi swe płomieniami ognia*. 8 Do Syna zaś*: Tron Twój, Boże na wieki wieków, berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego. 9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił Cię, Boże, Bóg Twój olejkiem radości bardziej niż Twych towarzyszy. 10 Oraz*: Tyś, Panie, na początku osadził ziemię, dziełem też rąk Twoich są niebiosa. 11 One przeminą, ale Ty zostaniesz i wszystko jak szata się zestarzeje, 12 i jak płaszcz je zwiniesz, jak odzienie, i odmienią się. Ty zaś jesteś Ten sam, a Twoje lata się nie skończą. 13 Do któregoż z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek Twoich stóp*.


Przypisy

1,2 - "Dniach" - czasy mesjańskie (por. Hbr 9,26; 1 Kor 10,11); "wszechświat" - dosł.: "wielki". Por. Hbr 11,3; J 1,3.
1,3 - Por. Wj 24,16; Mdr 7,25n; Kol 1,15. Syn jest współistotny Ojcu.
1,4 - Por. Flp 2,9nn.
1,5 - "Pośrednika" - jako Boga-Człowieka.
1,5 - "zrodził" - Ps 2,7; "Synem" - 2Sm 7,14.
1,6 - Ps 97[96],7 (LXX). Boska cześć należy się Chrystusowi.
1,7 - Ps 104[103],4 (LXX).
1,8 - Ps 45[44],7n.
1,10 - (Hbr 1,10-12) - Ps 102[101],26nn (LXX).
1,13 - Ps 110[109],1.

Zobacz rozdział