POEMAT
Część druga
Mowa Hioba: Skarga i obrona
A teraz najpodlejsi drwią ze mnie
30 2 bo cóż mi po pracy ich rąk, gdy siły ich opuściły,
3 wynędzniali z biedy i głodu? Zrywają rośliny pustyni, ziemi od dawna jałowej.
4 Żywią się malwą i liśćmi krzewów. Chlebem ich - korzeń jałowca.
5 Społeczność się ich wyrzeka, krzyczy się na nich jak na złodzieja,*
6 mieszkają na brzegu rzeki, w jamach podziemnych i skałach.
7 Między krzewami zawodzą, stłoczeni, nocują pod cierniem;
8 jak synów przestępcy i głupca wypędza się ich z ojczyzny.