Hi 13,1-16

POEMAT
Część pierwsza
DYSKUSJA HIOBA Z PRZYJACIÓŁMI
PIERWSZY SZEREG MÓW
Odpowiedź Hioba: Mądrość i potęga Boga
Mówić chcę z Bogiem
13 1 To wszystko* me oko widziało, słyszało, pojęło me ucho. 2 Co wiecie, i ja wiem także. Nie ustępuję wam w niczym. 3 Lecz mówić chcę z Wszechmogącym, bronić się będę u Boga*. 4 Bo wy zmyślacie oszustwa, lekarze nic niewarci. 5 Gdybyście chcieli zamilknąć, byłby to znak roztropności. 6 Słuchajcie mego sprzeciwu, na odpowiedź mych warg zważajcie.
Kłamliwie Go bronicie
7 Czy Boga złem osłonicie? Wszechmogącego obronicie kłamstwem? 8 [Tak] Jego stronę trzymacie? Czy rzecznikami jesteście Bożymi? 9 Czy dobrze by było, gdyby was doświadczył? Czy można z Niego szydzić jak z człowieka? 10 Przywoła was do rozsądku, jeśli w ukryciu stronniczo mówicie. 11 Czy Majestat nie budzi lęku? Czy nie przejmuje was grozą? 12 * Zdaniami z piasku wy strofujecie; wszak wasze tarcze* są z gliny.
Na wszystko jestem gotów
13 Milczcie, niech ja teraz powiem, cokolwiek może przyjść na mnie. 14 Między zęby stale biorę swe ciało, własne swe życie nadstawiam*. 15 Choćby mnie zabił Wszechmocny - ufam, i dróg moich przed Nim chcę bronić. 16 To mi wystarczy za obronę. Nieprawy do Niego nie dojdzie.


Przypisy

13,1 - "To wszystko", wg LXX, syr., Wlg, rkp.
13,3 - Cała dyskusja odbywa się w formie sądu, gdzie przyjaciele mają go uznać za niewinnego, stąd od ich wyroku potępiającego Hiob odwołuje się do Boga.
13,12 - Wlg: "Pamięć po was podobna będzie do popiołu i będą zgięte w błoto szyje wasze". "Tarcze" - dosł.: "odbicia tarczy". Tarczę na obwodzie umacniano metalem lub drzewem.
13,14 - Sens: narażam się na największe niebezpieczeństwo.

Zobacz rozdział