Hi 31,4-18
POEMAT
Część druga
Mowa Hioba: Skarga i obrona
A przecież unikałem grzechu*
Obca mi była obłuda
Unikałem chciwości
Obce mi cudzołóstwo
Szanowałem sługę
Wspomagałem potrzebujących
Odsłuchaj
31 4 Czyż On nie widzi dróg moich, a kroków mych nie rachuje?
5 Czym chodził do bożyszcz? Czy noga do oszustwa spieszyła?* 6 Niech zważy mnie bardzo dokładnie, a pozna, że jestem niewinny.
7 Jeślim na krok odstąpił od drogi, bo serce poszło za okiem, i zmaza ta trwa na mych rękach: 8 niech sieję, a inni zbierają, niech zgniją moje latorośle!
9 Jeśli serce me zwiodła kobieta i czatowałem pod drzwiami sąsiada: 10 niech moja żona miele obcemu, niech inni się do niej zbliżają! 11 Gdyż byłby to czyn haniebny, zbrodnia podległa sądowi; 12 to ogień, co niszczy do zatracenia, co strawi dobytek do reszty.
13 A jeślim praw sługi nie uszanował lub skargę niewolnicy odtrącił, 14 co zrobię, gdy Bóg powstanie? Co w czasie badań odpowiem? 15 Jak mnie, tak jego we wnętrzu uczynił, On sam nas w łonie utworzył.
16 Czy odmawiałem prośbie nędzarzy i pozwoliłem zagasnąć oczom wdowy? 17 Czy chleb swój sam spożywałem, czy nie jadł go ze mną sierota? 18 Od dziecka jak ojciec go wychowałem* i prowadziłem od łona matki.
