Hi 36,29-37,5
37 1 A na to drży moje serce, zda się, że z piersi wyskoczy. 2 Tego huku pilnie słuchajcie, grzmotu, co z ust Jego wychodzi. 3 Pod całym niebem latać każe błyskawicy, po krańce ziemi jej światło. 4 Potem nastaje huk straszny, to grzmot zesłał Wszechmocny; nie wstrzymał go, bo ciągle go słychać. 5 A Bóg cudownie grzmi swoim głosem, działając cuda niepojęte.
Przypisy
36,29 - Wlg: "Jeśli będzie chciał rozciągnąć obłoki jak namiot swój, błyskać światłem swoim z wierzchu, to nawet głębiny morskie okryje".36,31 - Burza nie tylko niszczy, ale także zrasza zeschłą glebę.
36,33 - Wiersz różnie poprawiany. Głos grzmotu przerażający grzeszników uważano za objaw gniewu Bożego.