Hi 37,14-24

POEMAT
Część druga
MOWY ELIHU
Czwarta mowa Elihu: Sens cierpień Hioba
Bezsilność człowieka
37 14 Posłuchaj, Hiobie, zaczekaj! A cuda Boże zrozumiesz*. 15 Czy wiesz, jak Bóg rozkazuje, jak świeci z chmur błyskawicą? 16 Czy wiesz, jak w powietrzu mgły wiszą? Te cuda są pełne mądrości. 17 Ubranie twoje gorące, gdy ziemia spoczywa bez wiatru. 18 Potrafisz z Nim niebiosa rozciągać, twarde jak lustro z metalu?
Bogu nie zdołam odpowiedzieć
19 Poucz nas, co Mu odpowiedzieć, w ciemności nie możemy się bronić*. 20 Czy trzeba Mu zgłosić: "Chcę mówić"? Musi Mu człowiek powiedzieć, że ginie?*
Niedostępny majestat Boży
21 Nie widać teraz światłości, jaśnieje poza chmurami. Zawieje wiatr i je rozpędzi. 22 Z północy przychodzi blask złoty*, to Boga straszliwy majestat. 23 Wszechmocny jest - któż Go dosięże? Pełen potęgi, świętości, bogaty w prawość, nie w ucisk*. 24 Stąd Go się ludzie lękają. Nie zważa na wszystkich mądrych sercem».


Przypisy

37,14 - Ironia. Stąd Hiob nie powinien Boga krytykować, ale zawstydzony upokorzyć się.
37,19 - "Ciemność" odnosi się do ludzkiego umysłu. Inni ten stych opuszczają.
37,20 - Tłum. przypuszczalne.
37,22 - Mowa o tęczy jako zwiastunie zbliżającego się Boga.
37,23 - Wlg: "Wysławiać Go niepodobna".

Zobacz rozdział

Możesz więcej!

Notatki do fragmentów
Historia ostatnio wyszukanych

Załóż konto

Księga Hioba

Hi

Zobacz wstęp i często szukane fragmenty

Dowiedz się więcej!

Masz pomysł?

Napisz do nas i pomóż nam rozwijać wyszukiwarkę

Kontakt

Odkrywaj Słowo Boże

Zobacz co inni wyszukiwali

Zainspiruj się

Polecamy

Apostolat Margaretka

Apostolat Margaretka