38 ¹ I z wichru Pan odpowiedział Hiobowi tymi słowami: ² «Któż tu zaciemnić chce zamiar słowami nierozumnymi? ³ Przepasz no biodra jak mocarz! Będę cię pytał - pouczysz Mnie. ⁴ Gdzieś był, gdy zakładałem ziemię? Powiedz, jeżeli znasz mądrość. ⁵ Kto wybadał jej przestworza? Wiesz, kto ją sznurem* wymierzył? ⁶ Na czym się słupy* wspierają? Kto założył jej kamień węgielny ⁷ ku uciesze porannych gwiazd, ku radości wszystkich synów Bożych?* ⁸ Kto bramą zamknął morze*, gdy wyszło z łona wzburzone, ⁹ gdym chmury* mu dał za ubranie, za pieluszki ciemność pierwotną? ¹⁰ Złamałem jego wielkość mym prawem, wprawiłem wrzeciądze i bramę. ¹¹ I rzekłem: "Aż dotąd, nie dalej! Tu zapora dla twoich nadętych fal"*. ¹² Czyś w życiu rozkazał rankowi, wyznaczył miejsce jutrzence, ¹³ by objęła krańce ziemi, usuwając z niej grzeszników? ¹⁶ Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? ¹⁷ Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności?*
42 ¹ Hiob na to odpowiedział Panu, i rzekł: ² «Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. ³ Kto przesłania zamiar nierozumnie?* O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem. ⁴ Posłuchaj, proszę. Pozwól mi mówić! Chcę spytać. Racz odpowiedzieć! ⁵ Dotąd Cię znałem ze słyszenia, obecnie ujrzałem Cię wzrokiem,