1 ¹ Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, śle pozdrowienie dwunastu pokoleniom w rozproszeniu*. ² Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia*. ³ Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. ⁴ Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków. ⁵ Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma*. ⁶ Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym! Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest do fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam. ⁷ Człowiek ten niech nie myśli, że otrzyma cokolwiek od Pana, ⁸ bo jest mężem chwiejnym*, niestałym we wszystkich swych drogach. ⁹ Niech się zaś ubogi brat chlubi z wyniesienia swego, ¹⁰ bogaty natomiast ze swego poniżenia, bo przeminie niby kwiat polny*. ¹¹ Wzeszło bowiem palące słońce i wysuszyło łąkę, kwiat jej opadł, a piękny jej wygląd zginął. Tak też bogaty przeminie w swoich poczynaniach.