Jl 2

Druga fala szarańczy
2 1 Dmijcie w róg na Syjonie, a wołajcie na górze mej świętej! Niechaj zadrżą wszyscy mieszkańcy kraju, bo nadchodzi dzień Pański, bo jest już bliski. 2 Dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i mgły. Jak zorza poranna rozciąga się po górach lud wielki a mocny, któremu równego nie było od początku i nie będzie po nim nigdy aż do lat przyszłych pokoleń*. 3 Przed nim ogień* pożerający, a za nim płomień palący; ziemia ta jest przed nim jak ogród Eden*, lecz po nim będzie pustym stepem i przed nim nikt nie ujdzie. 4 Wygląd ich podobny do wyglądu koni, a będą biec jak rumaki*, 5 co skaczą po szczytach gór: jak turkot rydwanów i jak szum płomienia ognia, co pożera ściernisko, jak lud potężny, gotów do walki. 6 Przed nim narody lęk odczuwać będą, wszystkie twarze pobledną. 7 Jak bohaterowie pobiegną do szturmu, jak mężowie waleczni wdrapią się na mury, każdy z nich pójdzie swą drogą, a ze ścieżek swoich nie zstąpią. 8 Jeden drugiego nie przyciśnie, każdy pójdzie swoim szlakiem. I choć na oręż natrafią, ran nie odniosą*. 9 Napadną na miasto, zdobędą mury, na domy się wdrapią, jak złodziej wtargną oknami. 10 Przed nim drży ziemia, niebiosa się trzęsą, słońce i księżyc ulegają zaćmieniu, a gwiazdy tracą swą jasność*. 11 A Pan wydaje głos przed wojskiem swoim, gdyż bardzo liczny jest Jego obóz i pilni wykonawcy Jego rozkazów; wielki bowiem będzie dzień Pański i straszliwy bardzo. I któż go przetrzyma?*
Warunkiem przebaczenia - pokuta
12 «Przeto i teraz jeszcze - wyrocznia Pana: Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament»*. 13 Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana Boga waszego! On bowiem jest łaskawy, miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w łaskawości, a lituje się na widok niedoli*. 14 Kto wie? Może znów pożałuje i pozostawi po sobie błogosławieństwo* [plonów] na ofiarę z pokarmów i ofiarę płynną dla Pana Boga waszego.
Ponowne wezwanie do pokuty
15 Na Syjonie dmijcie w róg, zarządźcie święty post, ogłoście uroczyste zgromadzenie*. 16 Zbierzcie lud, zwołajcie świętą społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci, i ssących piersi! Niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty a oblubienica ze swego pokoju! 17 Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pańscy! Niech mówią: «Przepuść, Panie, ludowi Twojemu i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali* nad nami. Czemuż mówić mają między narodami: Gdzież jest ich Bóg?»
Odpowiedzią Pana - ustanie plagi szarańczy
18 I Pan zapalił się zazdrosną miłością ku swojej ziemi, i zmiłował się nad swoim ludem. 19 Odpowiedział Pan i rzekł swojemu ludowi: «Oto Ja wam posyłam zboże i moszcz, i oliwę, i nasyćcie się nimi, i nie wydam was więcej na pohańbienie między poganami. 20 Tego [nieprzyjaciela], co przychodzi z północy*, oddalę od was, wypędzę go do ziemi suchej i spustoszonej; przednia jego straż obróci się ku morzu wschodniemu, a tylna jego straż ku morzu zachodniemu*; i pozostanie po nim zaduch, i pozostanie zgnilizna, bo bardzo hardo sobie poczynał».
Wezwanie do radości
21 Nie lękaj się, ziemio! Raduj się i wesel, bo wielkie rzeczy uczynił Pan. 22 Nie lękajcie się, polne zwierzęta, bo zielenią pokryło się pastwisko na stepie, bo drzewa [znów] rodzą owoce, drzewo figowe i krzew winny plon przynoszą.
Zapowiedź nowego przymierza
23 I wy się weselcie, synowie Syjonu, radujcie się* w Panu Bogu waszym, bo dał wam według sprawiedliwości* deszcz* jesienny i deszcz wiosenny, które wylał na was obficie jak przedtem. 24 I będą klepiska napełnione zbożem, a tłocznie będą opływały* moszczem i oliwą. 25 «W ten sposób wynagrodzę wam lata, które strawiła szarańcza, jelek, chasil i gazam, wielkie moje wojsko, które wysłałem przeciwko wam»*. 26 Wówczas naprawdę będziecie mogli najeść się do sytości i chwalić będziecie imię Pana Boga waszego, który uczynił wam dziwne rzeczy, a lud mój nigdy nie będzie pohańbiony. 27 «I poznacie, że wśród Izraela Ja jestem, że jestem Pan, Bóg wasz, a nie ma innego. Lud mój nie zazna więcej zawstydzenia*.


Przypisy

2,2 - Prorok daje obrazowy opis pochodu szarańczy. Szarańcza rzeczywiście pojawia się na terenie Syrii i Palestyny rokrocznie, i to z końcem marca, a więc tuż przed żniwami, zapoczątkowując dzieło zniszczenia. Z jaj złożonych w ziemi po upływie 30-40 dni wylęga się nowa generacja szarańczy, która po dojściu do pełni rozwoju w okresie 5-6 tygodni, niszczy gruntownie poszczególne gatunki drzew (por. Wj 10,13nn). Dodać jednak należy, że ogrom zniszczenia, jaki Prorok obrazuje, dokonuje się na tych terenach do dzisiaj mniej więcej co każde 50 lat. Tego rodzaju klęska nawiedziła ostatnio te tereny w roku 1915.
2,3 - "Ogień"; por. Ps 50[49],3; "ogród Eden" (Rdz 2,8n) jako obraz wegetacji i urodzaju (por. Ez 36,35).
2,4 - Por. Hi 39,20; Ap 9,7.9.
2,8 - Inni tłum.: "ich szyki się nie łamią".
2,10 - Por. Iz 13,10; Ez 32,7; Mt 24,29.
2,11 - W wierszu tym, jak i w poprzednich, mamy personifikację szarańczy, która stanowi narzędzie kary w rękach Pana. Por. nadto Jr 30,7; Am 5,18; So 1,15. Można wiersz ten odnieść bądź do szarańczy jako narzędzia kary Bożej, bądź do sił kosmicznych w dniu Pańskim (por. 2 Sm 22,14; Mdr 5,20-23; Iz 13,10; Jr 25,30; Jr 32,7; Mt 24,29).
2,12 - Por. Jr 4,1.
2,13 - Por. Wj 34,6; Ps 86[85],5; Jon 4,2.
2,14 - W postaci zbiorów, które umożliwiają składanie Mu ofiar; por. Jon 3,9. Inni po "błogosławieństwo" zaczynają nowe zdanie: "Ofiarę pokarmów i płodów dla waszego Boga, Jahwe!"
2,15 - Por. Jl 1,14.
2,17 - Inni tłum.: "nie naigrawali się".
2,20 - "Z północy" - strona ta stanowi, głównie u proroków, siedlisko wroga i wszelkiego zła, jakie kraj nawiedza. Por. Jr 1,15; Jr 4,6; Jr 6,1; Jr 50,3.9; Jr 51,48; Ez 38,6.15; Ez 39,2; "zachodniemu" - w lipcu, kiedy szarańcza dokonała dzieła zniszczenia, wiatry unoszą jej część ku zachodowi w stronę Morza Śródziemnego, a pozostała część ginie w Morzu Martwym lub na pustyni.
2,23 - "Radujcie się" - por. Iz 61,10; "według sprawiedliwości" - tekst uszkodzony. Wlg: "nauczyciela sprawiedliwości". Tytuł głównej postaci w pismach sekty z Qumran; "deszcz" - por. Ez 34,26.
2,24 - Por. Prz 3,10; por. Ap 14,15.18.
2,25 - Por. Jl 1,4.
2,27 - Następne 5 w. tworzą w hebr. rozdz. 3, w LXX i Wlg mają numerację 2,28-32.

Powiązane utwory

Inter vestibulum Giacomo Antonio Perti - Jl 2,17

Zobacz rozdział