12 ¹ Pomnij jednak na Stwórcę swego w dniach swej młodości, zanim jeszcze nadejdą dni niedoli i przyjdą lata, o których powiesz: «Nie mam w nich upodobania»; ² zanim zaćmi się słońce i światło, i księżyc, i gwiazdy, i chmury powrócą po deszczu*; ³ w czasie, gdy trząść się będą stróże domu, i uginać się będą silni mężowie, i będą ustawały [kobiety] mielące, bo ich ubędzie, i zaćmią się patrzące w oknach*; ⁴ i zamkną się drzwi* na ulicę, podczas gdy łoskot młyna przycichnie i podniesie się do głosu ptaka*, i wszystkie śpiewy przymilkną; ⁵ odczuwać się nawet będzie lęk przed wyżyną i strach na drodze; i drzewo migdałowe zakwitnie*, i ociężałą stanie się szarańcza, i pękać będą kapary*; bo zdążać będzie człowiek do swego wiecznego domu* i kręcić się już będą po ulicy płaczki; ⁶ zanim się przerwie srebrny sznur i stłucze się czara złota, i dzban się rozbije u źródła, i w studnię kołowrót złamany wpadnie*; ⁷ i wróci się proch do ziemi, tak jak nią był, a duch powróci do Boga, który go dał*. ⁸ Marność nad marnościami - powiada Kohelet - wszystko marność*. ⁹ A ponadto, że Kohelet był mędrcem, wpajał także wiedzę ludowi. I słuchał, badał i ułożył wiele przysłów. ¹⁰ Starał się Kohelet znaleźć słowa piękne i rzetelnie napisać słowa prawdy. ¹¹ Słowa mędrców są jak ościenie, a zdania zbiorów przysłów - jak [mocno] wbite gwoździe. Dane [tu] są przez pasterza jednego*. ¹² Ponadto, mój synu, przyjmij przestrogę: Pisaniu wielu ksiąg nie ma końca, a wiele nauki utrudza ciało. ¹³ Koniec mowy. Wszystkiego tego wysłuchawszy: Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek! ¹⁴ Bóg bowiem każdą sprawę wezwie na sąd, wszystko, choć ukryte: czy dobre było, czy złe.