7 ¹ Lepsze jest dobre imię niż wonne olejki, a dzień śmierci niż dzień urodzenia. ² Lepiej jest iść do domu żałoby, niż iść do domu wesela, bo w tamtym jest koniec każdego człowieka, i człowiek żyjący bierze to sobie do serca. ³ Lepszy jest smutek niż śmiech, bo przy smutnym obliczu serce jest dobre. ⁴ Serce mędrców jest w domu żałoby, a serce głupców w domu wesela. ⁵ Lepiej jest słuchać karcenia przez mędrca, niż słuchać pochwały ze strony głupców. ⁶ Bo czym trzaskanie cierni [płonących] pod kotłem, tym jest śmiech głupiego. I to jest także marnością. ⁷ * Bo rzecz przywłaszczona może ogłupić mędrca, a przekupstwo czyni serce przewrotnym. ⁸ Lepszy jest koniec mowy niż jej początek, lepszy jest umysł cierpliwy niż pyszny. ⁹ Nie bądź pochopny w duchu do gniewu, bo gniew przebywa w piersi głupców. ¹⁰ Nie mów: «Jak się to dzieje, że dawne dni były lepsze niż obecne?» - Bo nieroztropnie o to się pytasz. ¹¹ Lepsza jest mądrość niż dziedzictwo, i z większym pożytkiem dla tych, którzy widzą słońce. ¹² Bo w cieniu mądrości, jak w cieniu pieniądza; a większa jest jeszcze korzyść z poznania mądrości: darzy życiem tego, który ją posiada. ¹³ Przypatrz się dziełu Bożemu! Bo któż naprostować może to, co On skrzywił? ¹⁴ Gdy ci się dobrze wiedzie, ciesz się z tego, a wiedzie ci się źle, wtedy to rozważ: zarówno jedno jak i drugie sprawia Bóg, ponieważ człowiek nie może dociec niczego zgoła, co będzie potem*. ¹⁵ Wszystko widziałem za marnych dni moich: tu sprawiedliwy, który ginie przy swej sprawiedliwości, a tu złoczyńca, który przy złości swej długo żyje. ¹⁶ Nie bądź przesadnie sprawiedliwy* i nie uważaj się za zbyt mądrego!* Dlaczego miałbyś sobie sam zgotować zgubę? ¹⁷ Nie bądź zły do przesady i nie bądź głupcem. Dlaczego miałbyś przed czasem swym umrzeć?