17 ¹ Wielkie są Twoje sądy i niezbadane, dlatego pobłądziły dusze nieumiejętne. ² Niegodziwcy, co zamyślili ujarzmić lud święty, legli, uwięzieni ciemnością*, zniewoleni długą nocą: zbiegowie* przed wieczną Opatrznością - zamknięci pod strzechą. ³ Ci, którzy mniemali, że się ukryją z grzechami tajemnymi pod ciemną zasłoną zapomnienia, pogrążeni zostali w ciemnościach, wielce zatrwożeni i przerażeni zjawami. ⁴ Bo i chroniąca ich kryjówka nie zabezpieczała przed strachem: rozlegały się wokół przerażające odgłosy, ukazywały się ponure zjawy o posępnych twarzach. ⁵ I ani żadna siła ognia nie mogła dać światła, ani jasne płomienie gwiazd nie zdołały rozświetlić owej strasznej nocy. ⁶ I ukazywały się im tylko przeraźliwe ognie samopalne, a wystraszeni owym nieznanym* zjawiskiem, za gorsze brali to, na co patrzyli. ⁷ Zawiodły kłamliwe sztuczki czarnoksięstwa, spadła haniebna kara za przechwalanie się mądrością. ⁸ Ci, którzy przyrzekali duszę schorzałą uwolnić od strachów i niepokojów, sami chorowali na strach wart śmiechu. ⁹ Bo nawet gdy nic przeraźliwego ich nie straszyło, przerażeni tupotem bydląt i syczeniem gadów zamierali ze strachu, nie chcąc nawet spojrzeć w powietrze, którego z żadnej strony nie można uniknąć; ¹⁰ tchórzliwa bowiem jest nieprawość*, gdy sama się potępia i zawsze przymnaża* trudności, dręczona sumieniem. ¹¹ Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania, ¹² a im mniejsze jest wewnątrz oczekiwanie [pomocy]*, tym bardziej wyolbrzymia nieznaną, dręczącą przyczynę. ¹³ A ich w tę noc rzeczywiście bezwładną* i z czeluści bezwładnej Otchłani wypełzłą, uśpionych snem zwyczajnym ¹⁴ raz trapiły zjawy straszliwe, to znów upadek ducha obezwładniał, padł bowiem na nich strach nagły i niespodziewany. ¹⁵ I tak padał każdy, gdzie się kto znajdował, i był więziony, zamknięty w więzieniu bez krat. ¹⁶ Czy to był rolnik, czy pasterz, czy robotnik pracujący na pustkowiu - zaskoczony ulegał nieodpartej konieczności: wszystkich ich skrępował jeden łańcuch mroku. ¹⁷ I czy to wiatr świszczący, czy wdzięczny śpiew ptaków wśród gęstych gałęzi, szum wody wartko płynącej, czy potężny łoskot spadających skał, ¹⁸ niedostrzeżony bieg brykających zwierząt, groźny ryk bestii straszliwych czy echo odbijające się od górskich rozpadlin - obezwładniały ich, napełniając strachem. ¹⁹ Cały bowiem świat był zalany światłem i oddawał się pracy bez przeszkody: ²⁰ tylko nad nimi uciążliwa noc się rozpostarła, obraz mroków, które miały ich ogarnąć. A sami byli dla siebie większym ciężarem niż ciemność.