Mdr 8,19

Byłem dzieckiem dorodnym i dusza przypadła mi dobra,

Mdr 4,14

Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości. A ludzie patrzyli i nie pojmowali, ani sobie tego nie wzięli do serca,

Mdr 17,1

Wielkie są Twoje sądy i niezbadane, dlatego pobłądziły dusze nieumiejętne.

Mdr 3,1

A dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka*.

Mdr 4,11

Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy :

Mdr 15,11

Bo nie poznał Tego, który go ulepił, tchnął w niego duszę działającą i napełnił duchem żywotnym.

Mdr 15,14

Bardzo są niemądrzy i od duszy dziecięcej biedniejsi* wszyscy wrogowie Twego ludu i jego ciemięzcy.

Mdr 16,14

A człowiek zabije wprawdzie w swojej złości, lecz nie przywróci ducha , który uszedł, ani duszy wziętej nie uwolni*.

Mdr 7,27

Jedna jest, a wszystko może, pozostając sobą, wszystko odnawia, a przez pokolenia zstępując w dusze święte, wzbudza przyjaciół Bożych i proroków*.

Mdr 10,7

Zachowało się jeszcze świadectwo ich przewrotności: dymiące pustkowie, rośliny owocujące o niezwykłej porze, i sterczący słup soli, pomnik duszy , co nie dowierzała.

Mdr 1,4

Mądrość nie wejdzie w duszę przewrotną, nie zamieszka w ciele zaprzedanym grzechowi.

Mdr 9,15

bo śmiertelne ciało przygniata duszę i ziemski przybytek* obciąża lotny umysł.

Mdr 10,16

Wstąpiła w duszę Sługi Pańskiego*, w znakach i cudach groźnym władcom się przeciwstawiła.

Mdr 17,8

Ci, którzy przyrzekali duszę schorzałą uwolnić od strachów i niepokojów, sami chorowali na strach wart śmiechu.

Mdr 15,8

W niecnym trudzie lepi z tejże gliny marne bóstwo ten, co niedawno powstał z ziemi, i pójdzie niebawem do tej*, z której został wzięty, wezwany do spłacenia długu duszy *.

Mdr 1,11

Strzeżcie się więc próżnego szemrania, powściągajcie język od złej mowy: bo i skryte słowo nie jest bez następstwa, a usta kłamliwe zabijają duszę .

Mdr 1,5

Święty Duch karności ujdzie przed obłudą, usunie się od niemądrych myśli, wypłoszy* Go nadejście nieprawości.

Mdr 1,7

Albowiem Duch Pański wypełnia ziemię, Ten, który ogarnia* wszystko, ma znajomość mowy*.

Mdr 2,3

gdy ona zgaśnie, ciało obróci się w popiół, a duch się rozpłynie jak niestałe powietrze.

Mdr 5,3

Powiedzą pełni żalu do samych siebie, będą jęczeli w utrapieniu ducha *:

Mdr 7,7

Dlatego się modliłem i dano mi zrozumienie, przyzywałem, i przyszedł na mnie duch Mądrości*.

Mdr 7,20

naturę zwierząt i popędy bestii, moce duchów i myślenie ludzkie, różnorodność roślin i siły korzeni.

Mdr 7,23

niepowstrzymany, dobroczynny, ludzki, trwały, niezawodny, beztroski, wszechmogący i wszystkowidzący, przenikający wszelkie duchy rozumne, czyste i najsubtelniejsze.

Mdr 9,17

Któż poznał Twój zamysł, gdyś nie dał Mądrości, nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego?

Mdr 7,22

* Jest bowiem w niej duch rozumny, święty, jedyny, wieloraki, subtelny, rączy, przenikliwy, nieskalany, jasny, niecierpiętliwy*, miłujący dobro, bystry,

Mdr 17,14

raz trapiły zjawy straszliwe, to znów upadek ducha obezwładniał, padł bowiem na nich strach nagły i niespodziewany.

Mdr 15,16

Człowiek je bowiem uczynił, ulepił je ktoś, kto sam trzyma ducha w dzierżawie*. Żaden człowiek nie zdoła ulepić bożka, choćby do siebie podobnego,

Mdr 1,6

Mądrość bowiem jest duchem miłującym ludzi*, ale bluźniercy z powodu jego warg nie zostawi bez kary: ponieważ Bóg świadkiem jego nerek, prawdziwym stróżem jego serca, Tym, który słyszy mowę jego języka.