7 ⁷ Ale ja wypatrywać będę Pana, wyczekiwać na Boga zbawienia mojego: Bóg mój mnie wysłucha. ⁸ Nie wesel się nade mną, nieprzyjaciółko* moja; choć upadłem, powstanę, choć siedzę w ciemnościach, Pan jest światłością moją. ⁹ Gniew Pański muszę znieść, bom zgrzeszył przeciw Niemu, aż rozsądzi moją sprawę i przywróci mi prawo; wywiedzie mnie na światło, będę oglądał zbawcze Jego dzieła. ¹⁰ Gdy to ujrzy nieprzyjaciółka moja, wstydem się okryje ta, która mówiła do mnie: «Gdzie jest Pan, twój Bóg?»* Oczy moje patrzeć będą na nią: teraz będzie zdeptana jak błoto uliczne. ¹¹ Oto dzień odbudowy twych murów! W owym dniu granica [twoja] będzie sięgać daleko. ¹² W owym dniu aż do ciebie przyjdą od Asyrii - aż po Egipt i od Tyru - aż po Rzekę, i od morza do morza, i od góry do góry. ¹³ Lecz ziemia będzie na spustoszenie z powodu jej mieszkańców, przez owoc ich postępków.