5 ¹ I podniósł się lament wielki ludu i żon ich na braci żydowskich. ² Jedni mówili: «Synów naszych i córki nasze oddajemy w zastaw* celem nabycia zboża, by jeść i żyć». ³ A inni mówili: «Pola nasze i winnice nasze, i domy nasze oddajemy w zastaw celem nabycia zboża podczas głodu». ⁴ Jeszcze inni mówili: «Na podatek królewski pożyczyliśmy pieniędzy, obciążając nasze pola i winnice». - ⁵ «I teraz: jak ciało braci naszych, jest i ciało nasze; jak synowie ich, są i synowie nasi; a jednak oto my oddajemy w niewolę synów naszych i córki nasze; i niektóre z córek naszych są poniżane, a myśmy bezsilni, gdyż pola nasze i winnice nasze należą do innych»*. ⁶ I rozgniewałem się bardzo, gdy usłyszałem ich lament i te słowa. ⁷ Wtedy - po namyśle - wystąpiłem przeciw możnym i zwierzchnikom, mówiąc do nich: «Wy nakładacie ciężar jeden na drugiego!» I wyznaczyłem przeciw nim wielkie zgromadzenie, ⁸ i powiedziałem im: «My wedle możności wykupiliśmy braci swoich, Żydów, zaprzedanych poganom; natomiast wy sprzedajecie braci swoich, i oni nam się zaprzedają». Oni zamilkli i nie znaleźli odpowiedzi. ⁹ I dalej powiedziałem im: «Nie jest dobre to, co czynicie. Czy nie powinniście żyć w bojaźni Boga naszego dla uniknięcia obelgi [ze strony] pogan, wrogów naszych? ¹⁰ I ja, bracia moi i słudzy moi pożyczyliśmy im pieniędzy i zboża. Darujmyż ten dług! ¹¹ Zwróćcież im natychmiast ich pola, winnice, ogrody oliwne i domy oraz darujcie udzieloną im pożyczkę* pieniędzy, zboża, wina i oliwy». ¹² A oni odpowiedzieli: «Zwrócimy i od nich żądać nic nie będziemy. Tak uczynimy, jak ty każesz». Wtedy zawołałem kapłanów i zaprzysiągłem wierzycieli, że postąpią zgodnie z tą obietnicą. ¹³ Nadto wytrząsnąłem zanadrze swoje i rzekłem: «Tak niech Bóg wytrząśnie każdego z domu jego i z nabytku jego, kto nie dotrzyma tej obietnicy! Tak niech on będzie wytrząśnięty i ogołocony!» I całe zgromadzenie powiedziało: «Amen» i wielbili Pana. I lud dopełnił tej obietnicy. ¹⁴ Następnie: od dnia, kiedy powołano mnie na naczelnika ziemi judzkiej - od roku dwudziestego aż do trzydziestego drugiego roku [panowania] króla Artakserksesa: przez dwanaście lat - ani ja nie jadłem chleba namiestnikowskiego, ani moi bracia. ¹⁵ Natomiast dawniejsi namiestnicy, którzy byli przede mną, nakładali na lud ciężary i pobierali od nich na chleb i wino dziennie* czterdzieści syklów srebra; również ich słudzy wyzyskiwali lud. Lecz ja tak nie postępowałem z bojaźni Bożej. ¹⁶ Także w pracy nad tym murem wziąłem udział, a ziemi nie nabyłem*; i wszyscy słudzy moi byli tam przy pracy obecni. ¹⁷ Następnie Żydzi, to jest zwierzchnicy: stu pięćdziesięciu mężów, oraz ci, którzy od naszych sąsiadów pogańskich do nas przychodzą, zasiadają do mojego stołu. ¹⁸ I przyrządzenie codzienne: jeden wół, sześć owiec doborowych i ptactwo szło na mój rachunek, a w odstępie dziesięciodniowym z dodaniem wszelkiego* wina w obfitości. Mimo to chleba namiestnikowskiego się nie domagałem, gdyż robocizna ciążyła nad tym ludem. ¹⁹ Pamiętaj, Boże mój, na moją korzyść, o wszystkim, co uczyniłem dla tego ludu.
6 ¹ I oto, gdy do Sanballata, Tobiasza, Araba Geszema i do innych nieprzyjaciół naszych doszła wiadomość, że odbudowałem mur i że nie pozostał w nim wyłom - dotychczas tylko jeszcze wrót do bram nie wstawiłem - ² wtedy Sanballat i Geszem posłali do mnie następujące zaproszenie: «Pójdź na wspólne spotkanie do Hakkefirim w dolinie Ono». Lecz oni zamierzali mi krzywdę wyrządzić. ³ Więc wyprawiłem do nich posłańców z taką odpowiedzią: «Wykonuję wielką pracę i nie mogę zejść. Albowiem stanęłaby ta praca, gdybym ją musiał opuścić, aby zejść do was». ⁴ Ale oni przysyłali do mnie z tym samym cztery razy, ja zaś odpowiadałem im tak samo. ⁵ Wtedy Sanballat przysłał do mnie tak samo po raz piąty sługę swego z listem otwartym. ⁶ W nim napisano: «Wśród pogan - jak Gaszmu donosi - krąży taka pogłoska: Ty i Żydzi zamierzacie zbuntować się; dlatego ty odbudowujesz ten mur; ty miałbyś zostać ich królem; oraz pogłoska, ⁷ że nawet zamówiłeś proroków, aby ogłosili o tobie w Jerozolimie: Król jest w Judzie. Oczywiście dowie się o tym król. Toteż przyjdź na wspólną naradę!» ⁸ Lecz ja odesłałem mu taką odpowiedź: «Nie działo się tak, jak ty powiadasz, lecz sam sobie to wymyśliłeś». ⁹ Oni wszyscy bowiem nas straszyli, bo myśleli o nas: «Oni zniechęcą się do tej roboty, tak że ona nie zostanie wykonana». A teraz, [Boże], dodaj mi odwagi! ¹⁰ Potem udałem się do mieszkania Szemajasza, syna Delajasza, syna Mechetabela; miał on bowiem jakąś przeszkodę. Ten mi powiedział: «Idźmy razem do domu Bożego - do wnętrza świątyni, i zamknijmy wrota świątyni. Ktoś chce bowiem przyjść, by cię zabić; i to tej nocy chce ktoś przyjść, by cię zabić». ¹¹ I odpowiedziałem: «Czy mąż mojej rangi będzie uciekał? Kto - podobny do mnie - wszedłszy do świątyni, pozostanie przy życiu? Nie wejdę». ¹² Przeniknąłem bowiem: Nie Bóg go posłał, lecz on wypowiedział to proroctwo o mnie, ponieważ go przekupili Tobiasz wraz z Sanballatem. ¹³ Po to został on przekupiony, abym się przeląkł i tak uczynił, i zgrzeszył. Miało im to posłużyć do zniesławienia mnie, aby mogli mnie lżyć. ¹⁴ Nie zapomnij, Boże mój, Tobiaszowi i Sanballatowi tych uczynków ich, jak również prorokini Noadii i innym prorokom, którzy chcieli mnie przestraszyć. ¹⁵ I mur został wykończony dwudziestego piątego dnia miesiąca Elul*, po pięćdziesięciu dwóch dniach. ¹⁶ Gdy to usłyszeli wszyscy nieprzyjaciele nasi i gdy wszyscy nasi sąsiedzi pogańscy to ujrzeli, wydało się im to czymś bardzo dziwnym i zrozumieli, że dzieło to zostało wykonane przez naszego Boga. ¹⁷ Prócz tego w owych dniach możni żydowscy często wysyłali listy do Tobiasza, a także listy Tobiasza przychodziły do nich; ¹⁸ albowiem wielu w Judzie było z nim związanych przysięgą, gdyż był on zięciem Szekaniasza, syna Aracha, a syn jego Jochanan poślubił córkę Meszullama, syna Berekiasza. ¹⁹ Również dobre wieści o nim mnie opowiadano, a wypowiedzi moje jemu donoszono. I listy wysyłał Tobiasz, aby mię zastraszyć.
7 ¹ Gdy odbudowano mur i gdy wstawiłem wrota, wtedy wyznaczono odźwiernych <oraz [do pomocy] śpiewaków i lewitów>*. ² I nad Jerozolimą ustanowiłem brata swego, Chananiego, i komendanta twierdzy, Chananiasza, gdyż był on mężem godnym zaufania i bardziej bogobojnym niż wielu innych. ³ I dałem im rozkaz: «Nie otworzy się bram jerozolimskich, aż słońce będzie dopiekać; i dopóki ludzie są jeszcze na nogach*, zamknie się wrota i zatarasuje oraz postawi się obywateli jerozolimskich jako stróżów: jednych na wyznaczonym posterunku, drugich przed własnym domem». ⁴ Miasto było wprawdzie rozległe i ważne, ale w jego obrębie było ludności mało i nie było domów odbudowanych. ⁵ Mój Bóg mnie natchnął, abym zebrał możnych, zwierzchników i lud celem spisania rodów. Wtedy znalazłem księgę metrykalną z napisem <Pierwsi, którzy wrócili>. I znalazłem w niej taki zapis: ⁶ * Oto mieszkańcy tego okręgu, którzy wrócili z niewoli na obczyźnie; uprowadził ich niegdyś Nabuchodonozor, król babiloński, lecz powrócili oni do Jerozolimy i Judy: każdy do swego miasta. ⁷ Przyszli oni z Zorobabelem, Jozuem, Nehemiaszem, Azariaszem, Raamiaszem, Nachamanim, Mardocheuszem, Bilszanem, Misperetem, Bigwajem, Nechumem, Baaną. Liczba mężów ludu izraelskiego: ⁸ synów Parosza - dwa tysiące stu siedemdziesięciu dwóch; ⁹ synów Szefatiasza - trzystu siedemdziesięciu dwóch; ¹⁰ synów Aracha - sześćset pięćdziesięciu dwóch; ¹¹ synów Pachat-Moaba z linii Jozuego i Joaba - dwa tysiące osiemset osiemnastu; ¹² synów Elama - tysiąc dwieście pięćdziesięciu czterech; ¹³ synów Zattu - osiemset czterdziestu pięciu; ¹⁴ synów Zacheusza - siedemset sześćdziesięciu; ¹⁵ synów Binnuja - sześćset czterdziestu ośmiu; ¹⁶ synów Bebaja - sześćset dwudziestu ośmiu; ¹⁷ synów Azgada - dwa tysiące trzystu dwudziestu dwóch; ¹⁸ synów Adonikama - sześćset sześćdziesięciu siedmiu; ¹⁹ synów Bigwaja - dwa tysiące sześćdziesięciu siedmiu; ²⁰ synów Adina - sześćset pięćdziesięciu pięciu; ²¹ synów Atera z linii Ezechiasza - dziewięćdziesięciu ośmiu*; ²² synów Chaszuma - trzystu dwudziestu ośmiu; ²³ synów Besaja - trzystu dwudziestu czterech; ²⁴ synów Charifa - stu dwunastu; ²⁵ synów Gibeona - dziewięćdziesięciu pięciu; ²⁶ mężów z Betlejem i Netofy - stu osiemdziesięciu ośmiu; ²⁷ mężów z Anatot - stu dwudziestu ośmiu; ²⁸ mężów z Bet-Azmawet - czterdziestu dwóch; ²⁹ mężów z Kiriat-Jearim, Kefiry i Beerot - siedmiuset czterdziestu trzech; ³⁰ mężów z Rama i Geba - sześciuset dwudziestu jeden; ³¹ mężów z Mikmas - stu dwudziestu dwóch; ³² mężów z Betel i Aj - stu dwudziestu trzech; ³³ synów* Nebo - pięćdziesięciu dwóch; ³⁴ synów* drugiego Elama - tysiąc dwustu pięćdziesięciu czterech; ³⁵ synów Charima - trzystu dwudziestu; ³⁶ mężów* z Jerycha - trzystu czterdziestu pięciu; ³⁷ mężów z Lod, Chadid i Ono - siedmiuset dwudziestu jeden; ³⁸ synów Senai - trzy tysiące dziewięćset trzydziestu. ³⁹ Kapłani: synów Jedajasza z domu Jozuego - dziewięćset siedemdziesięciu trzech; ⁴⁰ synów Immera - tysiąc pięćdziesięciu dwóch; ⁴¹ synów Paszchura - tysiąc dwustu czterdziestu siedmiu; ⁴² synów Charima - tysiąc siedemnastu. ⁴³ Lewici: synów Jozuego z linii Kadmiela, Binnuja*, Hodwy* - siedemdziesięciu czterech. ⁴⁴ Śpiewacy: synów Asafa - stu czterdziestu ośmiu. ⁴⁵ Odźwierni: synów Szalluma, synów Atera, synów Talmona, synów Akkuba, synów Chatity, synów Szobaja - stu trzydziestu ośmiu. ⁴⁶ Niewolnicy świątyni: synowie Sichy, synowie Chasufy, synowie Tabbaota, ⁴⁷ synowie Kerosa, synowie Sii, synowie Padona, ⁴⁸ synowie Lebany, synowie Chagaby, synowie Szalmaja, ⁴⁹ synowie Chanana, synowie Giddela, synowie Gachara, ⁵⁰ synowie Reajasza, synowie Resina, synowie Nekody, ⁵¹ synowie Gazzama, synowie Uzzy, synowie Paseacha, ⁵² synowie Besaja, Meunici, Nefisyci, ⁵³ synowie Bakbuka, synowie Chakufy, synowie Charchura, ⁵⁴ synowie Baslita, synowie Mechidy, synowie Charszy, ⁵⁵ synowie Barkosa, synowie Sisery, synowie Temacha, ⁵⁶ synowie Nesjacha, synowie Chatify. ⁵⁷ Synowie niewolników Salomona: synowie Sotaja, synowie Sofereta, synowie Peridy, ⁵⁸ synowie Jaali, synowie Darkona, synowie Giddela, ⁵⁹ synowie Szefatiasza, synowie Chattila, synowie Pocheret-Hassebajima, synowie Amona. ⁶⁰ Wszystkich niewolników świątyni i synów niewolników Salomona - trzystu dziewięćdziesięciu dwóch. ⁶¹ A oto ci, którzy wyszli z Tel-Melach, Tel-Charsza, Kerub, Addon i Immer, lecz nie mogli udowodnić, że ród ich i pochodzenie wywodzi się z Izraela: ⁶² synów Delajasza, synów Tobiasza, synów Nekody - sześćciuset czterdziestu dwóch. ⁶³ A z kapłanów: synowie Chobajasza, synowie Hakkosa, synowie Barzillaja, który wziął za żonę jedną z córek Barzillaja Gileadyty i przybrał jego* imię. ⁶⁴ Ci szukali swego rodowodu, lecz go nie odnaleziono; toteż zostali oni jako nieczyści wykluczeni z kapłaństwa, ⁶⁵ a namiestnik zakazał im spożywać z pokarmów najświętszych, aż się zjawi kapłan dla urim i tummim*. ⁶⁶ Cała ta wyprawa liczyła razem czterdzieści dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt osób ⁶⁷ oprócz niewolników ich i niewolnic - tych było siedem tysięcy trzysta trzydzieści siedmioro. Mieli oni też dwustu czterdziestu pięcioro śpiewaków i śpiewaczek. Koni* mieli oni siedemset trzydzieści sześć; mułów - dwieście czterdzieści trzy; ⁶⁸ wielbłądów - czterysta trzydzieści pięć; osłów - sześć tysięcy siedemset dwadzieścia*. ⁶⁹ A część naczelników rodów darowała na kult: namiestnik złożył w skarbcu tysiąc drachm złota, pięćdziesiąt czasz, trzydzieści szat kapłańskich i pięćset min srebra*. ⁷⁰ A niektórzy naczelnicy rodów złożyli w skarbcu na [potrzeby] kultu dwadzieścia tysięcy drachm złota, dwa tysiące dwieście min srebra. ⁷¹ A to, co złożyła reszta ludu, wynosiło dwadzieścia tysięcy drachm złota, dwa tysiące min srebra, sześćdziesiąt siedem szat kapłańskich. ⁷² * Kapłani, lewici i część ludu osiedlili się w Jerozolimie, a odźwierni, śpiewacy, niewolnicy świątyni i cała reszta Izraela - w swoich miastach. Gdy nadszedł siódmy* miesiąc - a Izraelici mieszkali już w miastach swoich -