5 ² * Ja śpię, lecz serce me czuwa: Cicho! Oto miły mój puka! «Otwórz mi, siostro moja, przyjaciółko moja, gołąbko moja, ty moja nieskalana, bo pełna rosy ma głowa i kędziory me - kropli nocy». ³ «Suknię z siebie zdjęłam, mam więc znów ją wkładać? Stopy umyłam, mam więc znów je brudzić?»* ⁴ Ukochany mój przez otwór włożył rękę swą, a serce me zadrżało z jego powodu. ⁵ Wstałam, aby otworzyć miłemu memu, a z rąk mych kapała mirra, z palców mych mirra drogocenna* - na uchwyt zasuwy*. ⁶ Otworzyłam ukochanemu memu, lecz ukochany mój już odszedł i znikł; życie mię odeszło, iż się oddalił*. Szukałam go, lecz nie znalazłam, wołałam go, lecz nie odpowiedział. ⁷ Spotkali mnie strażnicy, którzy obchodzą miasto, zbili i poranili mnie, płaszcz mój zdarli ze mnie strażnicy murów*. ⁸ Zaklinam was, córki jerozolimskie: jeśli umiłowanego mego znajdziecie, cóż mu oznajmicie? Że chora jestem z miłości. ⁹ Jakiż to jest ten twój miły z najmilszych, o najpiękniejsza z niewiast? Jakiż to jest ten twój miły z najmilszych, że nas tak zaklinasz? ¹⁰ * Miły mój śnieżnobiały i rumiany*, znakomity spośród tysięcy. ¹¹ Głowa jego - najczystsze złoto, kędziory jego włosów jak gałązki palm, czarne jak kruk. ¹² Oczy jego jak gołębice nad strumieniami wód. Zęby jego* wymyte w mleku spoczywają w swej oprawie. ¹³ Jego policzki jak balsamiczne grzędy, dające wzrost wonnym ziołom. Jak lilie wargi jego, kapiące mirrą najprzedniejszą*. ¹⁴ Ręce jego jak walce* ze złota, wysadzane drogimi kamieniami. Tors jego - rzeźba z kości słoniowej, pokryta szafirami. ¹⁵ Jego nogi - kolumny z białego marmuru, wsparte na szczerozłotych podstawach. Postać jego [wyniosła] jak Liban, wysmukła jak cedry. ¹⁶ Usta* jego przesłodkie i cały jest pełen powabu. Taki jest miły mój, taki jest przyjaciel mój, córki jerozolimskie!
6 ¹ Dokąd odszedł twój umiłowany, o najpiękniejsza z niewiast? W którą zwrócił się stronę miły twój, byśmy go wraz z tobą szukały? ² Miły mój zszedł do swego ogrodu, ku grzędom balsamicznym, aby paść [stado swoje] w ogrodach i zbierać lilie. ³ Jam miłego mego, a mój miły jest mój, on [stado swoje] pasie wśród lilii. ⁴ Piękna jesteś, przyjaciółko moja, jak Tirsa*, wdzięczna jak Jeruzalem, groźna* jak zbrojne zastępy. ⁵ Odwróć ode mnie twe oczy, bo niepokoją mnie. * Włosy twoje jak stado kóz falujące na [górach] Gileadu. ⁶ Zęby twoje jak stado owiec wychodzących z kąpieli, każda z nich ma bliźniaczą, nie brak żadnej. ⁷ Jak okrawek granatu skroń twoja, za twoją zasłoną. ⁸ Sześćdziesiąt jest królowych i nałożnic osiemdziesiąt, a dziewcząt bez liczby*, ⁹ [lecz] jedyna jest moja gołąbka, moja nieskalana, jedyna* swej matki, wybrana swej rodzicielki. Podziwiają ją dziewczęta i zwą ją szczęśliwą, królowe i nałożnice ją wysławiają: ¹⁰ «Kimże jest ta, która świeci z wysoka* jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejąca jak słońce, groźna jak zbrojne zastępy?»