Pnp 1,15

O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja, jak piękna , oczy twe jak gołębice!

Pnp 1,16

Zaiste piękny jesteś, miły mój, o jakże uroczy! Łoże nasze z zieleni.

Pnp 7,7

O jak piękna jesteś, jakże wdzięczna, umiłowana, pełna rozkoszy!

Pnp 4,1

* O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja, jakże piękna ! Oczy twe jak gołębice za twoją zasłoną*. Włosy twe jak stado kóz* falujące na górach Gileadu.

Pnp 1,5

Śniada jestem, lecz piękna , córki jerozolimskie, jak namioty Kedaru*, jak zasłony Szalma*.

Pnp 2,10

Miły mój odzywa się i mówi do mnie: «Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź!

Pnp 4,7

Cała piękna jesteś, przyjaciółko moja, i nie ma w tobie skazy*.

Pnp 6,4

Piękna jesteś, przyjaciółko moja, jak Tirsa*, wdzięczna jak Jeruzalem, groźna* jak zbrojne zastępy.

Pnp 7,2

Jak piękne są twe stopy w sandałach, księżniczko! Linia twych bioder jak kolia*, dzieło rąk mistrza.

Pnp 2,13

Drzewo figowe wydało zawiązki owoców i winne krzewy kwitnące już pachną. Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź!

Pnp 6,10

«Kimże jest ta, która świeci z wysoka* jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejąca jak słońce, groźna jak zbrojne zastępy?»

Pnp 4,10

Jak piękna jest miłość twoja, siostro ma, oblubienico, o ileż słodsza jest miłość twoja od wina, a zapach olejków twych nad wszystkie balsamy!