Niestety Twój Android nie wspiera ściągania plików. Spróbuj z inną przeglądarką.
Prz 8,1-5
OGÓLNE NAPOMNIENIA MĄDROŚCI
Mądrość zaleca samą siebie
Nawoływanie Mądrości
8 1 Czyż Mądrość* nie nawołuje? nie wysila głosu Roztropność? 2 Na najwyższym szczycie, przy drodze, na rozstaju zasiada, 3 przy bramach, u wejścia do miasta, w przejściach głos swój podnosi: 4 «Odzywam się do was, mężowie, wzywam was, synowie ludzcy, 5 prostacy - mądrości się uczcie, nierozumni - nabierzcie rozsądku!
8,1 - Idea uosobionej Mądrości występuje w Izraelu w epoce niewoli babilońskiej. W Hi 28,12-28; Ba 3,9-4,4 Mądrość występuje jako przymiot boski dla ludzi nieosiągalny naturalnymi środkami. Prz 1,20-33; Prz 3,16nn; Prz 8,1-9,6 ukazuje ją jako osobę podobną do wędrownych nauczycieli, gromadzących uczniów. W Prz 8,22-31 widzimy ją w postaci osoby, powstałej przed stworzeniem, współdziałającej z Bogiem w dziele stwórczym. Urywek ten liturgia Kościoła stosuje do Bogarodzicy jako "Stolicy Mądrości". Z Prz 9,13-18, gdzie występuje uosobienie Głupoty, wynika, że chodzi tu tylko o poetycki obraz uosobienia Bożej Mądrości, wynikający z konkretnego myślenia Izraelitów. Por. wyraźne uosobienia Mądrości: Mdr 7,25n; Syr 24. Dostęp do Mądrości dają cnoty, z których podstawą jest bojaźń Boża (por. Prz 1,7) oraz walka ze skłonnościami do złego.