8 ² Na najwyższym szczycie, przy drodze, na rozstaju zasiada, ³ przy bramach, u wejścia do miasta, w przejściach głos swój podnosi: ⁴ «Odzywam się do was, mężowie, wzywam was, synowie ludzcy, ⁵ prostacy - mądrości się uczcie, nierozumni - nabierzcie rozsądku! ⁶ Słuchajcie, mówię rzeczy wzniosłe, z warg moich wychodzi prawość, ⁷ podniebienie me prawdę podaje, wstrętna mym wargom nieprawość. ⁸ Moje wszystkie mowy są słuszne - obcy mi fałsz i krętactwo - ⁹ dla rozumnych one wszystkie są jasne, prawe dla tych - co mądrość posiedli. ¹⁰ Nabądźcie moją naukę - nie srebro, raczej wiedzę - niż złoto najczystsze; ¹¹ bo mądrość cenniejsza od pereł i żaden klejnot nie jest jej równy». ¹² Jam Mądrość - Roztropność mi bliska*, posiadam wiedzę głęboką. ¹³ Bojaźnią Pańską - zła nienawidzić. Nie znoszę dumy, złych dróg, wyniosłości ust przewrotnych. ¹⁴ Moja jest rada i stałość, moja - rozwaga, potęga*. ¹⁵ Dzięki mnie królowie panują, słusznie wyrokują urzędnicy. ¹⁶ Dzięki mnie rządzą władcy i wielmoże - rządcy prawowierni. ¹⁷ Tych kocham, którzy mnie kochają, znajdzie mnie ten, kto mnie szuka. ¹⁸ Bogactwo jest ze mną i sława, wspaniałe dobra i prawość; ¹⁹ mój owoc cenniejszy niż złoto, a plony niż srebro najczystsze. ²⁰ Drogą prawości ja kroczę, ścieżkami sprawiedliwości, ²¹ by przyjaciół obsypać bogactwem i napełnić ich skarbce. ²² Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy, od dawna, ²³ od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała. ²⁴ Przed oceanem* istnieć zaczęłam, przed źródłami pełnymi wody; ²⁵ zanim góry zostały założone, przed pagórkami zaczęłam istnieć; ²⁶ nim ziemię i pola uczynił - początek pyłu na ziemi*. ²⁷ Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił* sklepienie nad bezmiarem wód, ²⁸ gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał*,