Ps 142

KSIĘGA PIĄTA
PSALM 142(141)*
Bóg moją ucieczką
1 Pieśń pouczająca. Dawidowa - gdy był w jaskini*. Modlitwa.
2 Głośno wołam do Pana,
głośno błagam Pana.
3 Wylewam przed Nim swą troskę,
wyjawiam przed Nim swą udrękę.
4 Gdy duch mój we mnie ustaje,
Ty znasz moją ścieżkę.
Na drodze, po której kroczę,
ukryli na mnie sidło*.
5 Oglądam się w prawo i patrzę*:
a nie ma nikogo, kto by miał wzgląd na mnie.
Znikła dla mnie możność pomocy,
nie ma nikogo, kto by dbał o moje życie.

6 Do Ciebie wołam, o Panie,
mówię: Ty jesteś moją ucieczką,
udziałem moim w ziemi żyjących*.
7 Zważ na moje wołanie,
bo jestem bardzo słaby.
Wybaw mię od prześladowców,
gdyż są ode mnie mocniejsi.
8 Wyprowadź mnie z więzienia,
bym dziękował imieniu Twojemu.
Otoczą mnie sprawiedliwi,
gdy okażesz mi dobroć.



Przypisy

142,1 - Ps 142 Indywidualna lamentacja.
142,1 - Domniemana sytuacja historyczna wg 1 Sm 22,1 albo 1 Sm 24,4 podobnie jak w Ps 57[56],1.
142,4 - Częsty w Ps motyw podstępnego działania wrogów (Ps 141[140],9).
142,5 - Wg przekładów starożytnych; hebr. ma tryb rozkazujący, co inni zachowują.
142,6 - Tj. na świecie (por. Ps 27[26],13 z przypisem).