Ps 29

KSIĘGA PIERWSZA
PSALM 29(28)*
Majestat Boga wśród burzy
1 Psalm. Dawidowy.
Przyznajcie Panu, synowie Boży*,
przyznajcie Panu chwałę i potęgę!
2 Przyznajcie Panu chwałę Jego imienia,
na świętym dziedzińcu* uwielbiajcie Pana!

3 Głos Pański* ponad wodami,
zagrzmiał Bóg majestatu:
Pan ponad wodami niezmierzonymi!
4 Głos Pana pełen potęgi!
Głos Pana pełen dostojeństwa!
5 Głos Pana łamie cedry,
Pan łamie cedry Libanu*,
6 sprawia, że Liban skacze niby cielec
i Sirion niby młody bawół*.

7 Głos Pana rozsiewa ogniste strzały,
8 głos Pana wstrząsa pustynią,
Pan wstrząsa pustynią Kadesz.
9 Głos Pana zgina dęby,
ogałaca lasy*:
a w Jego pałacu wszystko woła: «Chwała!»

10 Pan zasiadł [na tronie] nad potopem
i Pan zasiada jako Król na wieki.
11 Niech Pan udzieli mocy swojemu ludowi,
niech Pan błogosławi swój lud, darząc go pokojem*.



Przypisy

29,1 - Ps 29 Hymn sławiący wielkość Boga, przejawiającą się w siłach natury. LXX przeznacza go na Święto Namiotów.
29,1 - Mowa o duchach, które sprawują służbę liturgiczną w pałacu Pana (w. 9) i otaczają Jego tron (por. 1 Krl 22,19; Iz 6,2-3; Hi 1,6; Hi 2,1; Hi 38,7; Ps 89[88],7; Ps 103[102],20; Ps 148,1-2).
29,2 - Wg przekł. staroż. Teksty ugaryckie używają tego zwrotu w sensie: "gdy on się ukaże", co inni tu przyjmują.
29,3 - (Ps 29,3-9) - Grzmot gwałtownej burzy, która rozpoczyna się nad morzem i postępuje ku południowi. Por. Iz 30,30.
29,5 - Drzewa te były uważane w starożytności za symbol potęgi i niezniszczalności; tutaj oznaczają potężnych nieprzyjaciół (por. Iz 2,12nn; Za 11,1).
29,6 - Góry drżą na odgłos grzmotu, symbolizującego potęgę Pana.
29,9 - Por. Iz 10,33. Inni tłum. za hebr.: "sprawia, że kozice rodzą".
29,11 - Podobnie jak indywidualne lamentacje kończą się błaganiem o ocalenie ludu (Ps 25[24],22; Ps 28[27],9, hymny proszą o błogosławieństwo dla całego narodu).

Powiązane utwory

Nieście chwałę mocarze Mikołaj Gomółka - Ps 29[28]

Exsultate Deo - 2-głosowy