Ps 102,5-12
KSIĘGA CZWARTA
PSALM 102(101)*
Prośby wygnańca
5 Moje serce wysycha spalona jak trawa,
zapominam nawet o spożyciu chleba.
6 Od głosu mojego jęku
moje kości przywarły do skóry.
7 * Jestem podobny do kawki na pustyni,
stałem się jak sowa w ruinach.
8 Czuwam i jestem jak ptak
samotny na dachu.
9 Każdego dnia znieważają mnie moi wrogowie,
srożąc się na mnie przeklinają moim imieniem*.
10 Albowiem jak chleb jadam popiół
i z płaczem mieszam mój napój*,
11 na skutek oburzenia Twego i zapalczywości,
boś Ty mnie podniósł i obalił*.
12 Dni moje są podobne do wydłużonego cienia*,
a ja usycham jak trawa.
Przypisy
102,1 - Ps 102 Indywidualna lamentacja z elementami hymnodycznymi (13.26nn) i prorockimi (14-23.29).102,7 - Obraz zupełnego osamotnienia i opuszczenia. Sowa - ptakiem nieczystym (Kpł 11,16n).
102,9 - Życzą sobie nawzajem złego, używając imienia nieszczęśliwego jako symbolu kary i nieszczęścia (por. Iz 65,15).
102,10 - Por. Ps 42[41],4.
102,11 - Jaskrawe porównanie kary Bożej do huraganu, który najpierw podnosi z ziemi, by następnie cisnąć o nią porwane przedmioty czy nawet osoby.
102,12 - Por. Ps 109[108],23.
Zobacz psalm
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150
