Ps 119,105-130

KSIĘGA PIĄTA
PSALM 119(118)*
Doskonałość Prawa Bożego
105 Twoje słowo jest lampą dla moich stóp
i światłem na mojej ścieżce*.
106 Przysiągłem i postanawiam
przestrzegać Twoich sprawiedliwych wyroków.
107 Panie, jestem bardzo udręczony,
zachowaj mnie przy życiu według Twego słowa.
108 Przyjmij, o Panie, ofiary ust moich
i naucz mię Twoich wyroków*.
109 Moje życie jest w ciągłym niebezpieczeństwie*,
lecz Prawa Twego nie zapominam.
110 Występni zastawili na mnie sidła,
lecz nie zboczyłem od Twoich postanowień.
111 Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki,
bo są radością mojego serca.
112 Serce swoje nakłaniam,
by wypełniać Twoje ustawy
na wieki, na zawsze.

113 Nienawidzę ludzi chwiejnych*,
a Prawo Twoje miłuję.
114 Ty jesteś obrońcą moim i moją tarczą:
pokładam ufność w Twoim słowie.
115 Odstąpcie ode mnie, złoczyńcy*,
strzec będę przykazań Boga mojego.
116 Podtrzymaj mnie według swojej obietnicy, bym żył;
nie zawiedź mojej nadziei!
117 Wzmocnij mnie, abym doznał ratunku
i cieszył się* zawsze z Twych ustaw.
118 Odrzucasz wszystkich, co odstępują od Twoich ustaw,
bo zamiary ich są kłamliwe.
119 Jak żużle oceniasz wszystkich występnych w kraju*,
dlatego miłuję Twoje napomnienia.
120 Drży moje ciało z bojaźni przed Tobą
i lękam się Twoich wyroków*.

121 Wykonuję prawo i sprawiedliwość:
nie wydawaj mię moim ciemięzcom!
122 Chroń swego sługę dla [jego] dobra,
aby nie uciskali mię zuchwalcy*.
123 Moje oczy ustają wypatrując Twojej pomocy
i sprawiedliwej Twej mowy.
124 Postąp ze sługą swoim według swej łaskawości
i naucz mnie Twoich ustaw!
125 Jestem Twoim sługą, daj mi zrozumienie,
bym poznał Twoje napomnienia.
126 Dla Pana czas już jest działać:
pogwałcili Twoje Prawo.
127 Przeto miłuję Twoje przykazania
bardziej niż złoto, niż złoto najczystsze.
128 Dlatego kieruję się wszystkimi Twoimi postanowieniami
i nienawidzę wszelkiej drogi fałszu.

129 Twoje napomnienia są przedziwne,
dlatego przestrzega ich moja dusza.
130 Przystępność* Twoich słów oświeca
i naucza niedoświadczonych.



Przypisy

119,1 - Ps 119 Antologia sentencji, wyznań, dziękczynień lub nawet lamentacji, sławiąca tajemnice i cuda objawionego Prawa Bożego. Jest ono wymieniane (jako "prawo" lub osiem jego synonimów) w każdym poszczególnym wierszu (z wyjątkiem w. 122, zapewne skażonego). Budowa psalmu jest alfabetyczna, osiem kolejnych wierszy rozpoczyna się od tej samej kolejnej litery alfabetu hebr. Psalm ten powstał po niewoli babilońskiej w kołach mądrościowych. Atmosfera jego przygotowuje już Nowe Przymierze z jego naczelnym prawem miłości Boga, którego słowa słuchać - to błogosławieństwo (Mt 22,37-40; Łk 11,28).
119,105 - W okresie judaistycznym porównywano często Prawo do świata (Prz 6,23). Żydowscy nauczyciele podkreślali chętnie swoją rolę jako nosicieli światła dla świata, podobnie jak rolę Jerozolimy jako "światła narodów" (Iz 60,1-3.19). Prawdziwym "światłem świata" jest Chrystus (J 1,9; J 8,12); odzwierciedlają je Jego uczniowie (Mt 5,14nn).
119,108 - Por. Ps 50[49],14,23; Ps 141[140],2; Oz 14,3.
119,109 - Hebr. ma dosł.: "mam ustawicznie w swej ręce" - charakterystyczny dla języka hebr. sposób mówienia o grożącym niebezpieczeństwie śmierci.
119,113 - Którzy nie chcą zdecydować się na bezkompromisowe zachowywanie Prawa, ale paktują ze złem. Por. 1 Krl 18,21.
119,115 - Por. Ps 6,9.
119,117 - Tekst popr. wg LXX; hebr.: "oglądał".
119,119 - Por. Ez 22,18-22. Tekst popr. wg przekł. star.
119,120 - Por. wyżej w. 67.
119,122 - Jedyny wiersz psalmu, który nie wymienia żadnego z odpowiedników "Prawa". Niektórzy krytycy zmieniają dlatego "swego sługę" na "swoje słowo", co jednak nie ma potwierdzenia w rkp.
119,130 - Dosł.: "brama"; LXX parafrazuje to w sensie wyjaśnienia lub wdrażania do pełnienia Prawa.