Ps 119,17-24

KSIĘGA PIĄTA
PSALM 119(118)*
Doskonałość Prawa Bożego
17 Czyń dobrze słudze swojemu, aby żył
i przestrzegał słów Twoich.
18 Otwórz moje oczy, abym ujrzał
dziwy Twojego Prawa.
19 Jestem gościem na ziemi*,
nie kryj przede mną Twych przykazań!
20 Dusza moja omdlewa tęskniąc
wciąż do wyroków Twoich.
21 Zgromiłeś pyszałków;
przeklęci odstępujący od Twych przykazań!
22 Oddal ode mnie
hańbę i pogardę,
bo zachowuję Twoje napomnienia.
23 Choć możni zasiadają zmawiając się przeciw mnie,
Twój sługa rozmyśla o Twoich ustawach.
24 Bo Twoje napomnienia są moją rozkoszą*,
Twoje ustawy są moimi doradcami.




Przypisy

119,1 - Ps 119 Antologia sentencji, wyznań, dziękczynień lub nawet lamentacji, sławiąca tajemnice i cuda objawionego Prawa Bożego. Jest ono wymieniane (jako "prawo" lub osiem jego synonimów) w każdym poszczególnym wierszu (z wyjątkiem w. 122, zapewne skażonego). Budowa psalmu jest alfabetyczna, osiem kolejnych wierszy rozpoczyna się od tej samej kolejnej litery alfabetu hebr. Psalm ten powstał po niewoli babilońskiej w kołach mądrościowych. Atmosfera jego przygotowuje już Nowe Przymierze z jego naczelnym prawem miłości Boga, którego słowa słuchać - to błogosławieństwo (Mt 22,37-40; Łk 11,28).
119,19 - Psalmista czuje się na ziemi gościem, który jako taki nie posiada własnej ziemi (Ps 39[38],13). Nie za nią jednak tęskni, ale za pełnieniem woli Bożej.
119,24 - Por. Jr 15,16.

Możesz więcej!

Notatki do fragmentów
Historia ostatnio wyszukanych

Załóż konto

Księga Psalmów

Ps

Zobacz wstęp i często szukane fragmenty

Dowiedz się więcej!

Masz pomysł?

Napisz do nas i pomóż nam rozwijać wyszukiwarkę

Kontakt

Odkrywaj Słowo Boże

Zobacz co inni wyszukiwali

Zainspiruj się

Polecamy

Tygodnik katolicki

Tygodnik katolicki