Ps 119:11-105
KSIĘGA PIĄTA
PSALM 119(118)*
Doskonałość Prawa Bożego
11 W sercu swym przechowuję Twą mowę,
by nie grzeszyć przeciw Tobie.
12 Błogosławiony jesteś, Panie,
naucz mnie Twoich ustaw!
13 Opowiadam swoimi wargami
wszystkie wyroki ust Twoich.
14 Cieszę się z drogi Twych upomnień
jak z wszelkiego bogactwa*.
15 Będę rozmyślał o Twych postanowieniach
i ścieżki Twoje rozważał.
16 Będę się radował z Twych ustaw:
słów Twoich nie zapomnę.
17 Czyń dobrze słudze swojemu, aby żył
i przestrzegał słów Twoich.
18 Otwórz moje oczy, abym ujrzał
dziwy Twojego Prawa.
19 Jestem gościem na ziemi*,
nie kryj przede mną Twych przykazań!
20 Dusza moja omdlewa tęskniąc
wciąż do wyroków Twoich.
21 Zgromiłeś pyszałków;
przeklęci odstępujący od Twych przykazań!
22 Oddal ode mnie
hańbę i pogardę,
bo zachowuję Twoje napomnienia.
23 Choć możni zasiadają zmawiając się przeciw mnie,
Twój sługa rozmyśla o Twoich ustawach.
24 Bo Twoje napomnienia są moją rozkoszą*,
Twoje ustawy są moimi doradcami.
25 Przylgnęła do prochu moja dusza*:
Przywróć mi życie według Twego słowa!
26 Opowiedziałem Ci moje drogi i wysłuchałeś mnie:
o Twoich ustawach mię poucz!
27 Pozwól mi zrozumieć drogę Twych postanowień,
abym rozważał Twe cuda.
28 Moja dusza nie zaznaje spoczynku ze zgryzoty:
podźwignij mię zgodnie z Twoim słowem!
29 Drogę kłamstwa
odwracaj ode mnie,
daj mi zaś łaskę Twojego Prawa!
30 Drogę wierności obrałem,
pragnąc Twoich wyroków.
31 Lgnę do Twoich napomnień,
nie daj mi okryć się wstydem!
32 Biegnę drogą Twoich przykazań,
bo czynisz moje serce szerokim.
33 Naucz mnie, Panie,
drogi Twoich ustaw,
bym strzegł ich aż do końca*.
34 Pouczaj mnie, bym Prawa Twego przestrzegał,
a zachowywał je całym sercem.
35 Prowadź mię ścieżką Twoich przykazań,
bo ja się nimi raduję.
36 Nakłoń me serce do Twoich napomnień,
a nie do zysku!*
37 Odwróć me oczy,
niech na marność nie patrzą;
przez swoje słowo* udziel mi życia!
38 Spełnij dla sługi Twego swoją obietnicę*,
daną bojącym się Ciebie.
39 Odwróć moją hańbę,
która mnie trwoży,
bo Twoje wyroki są pełne dobroci.
40 Oto pożądam Twoich postanowień:
według Twej sprawiedliwości* zapewnij mi życie!
41 Niech zstąpi na mnie, Panie, Twoja łaska,
Twoje zbawienie, według Twojej obietnicy,
42 bym mógł dać odpowiedź tym, którzy mnie znieważają,
bo polegam na Twoich słowach.
43 Nie odbieraj moim ustom
słowa prawdy,
bo ufam Twoim wyrokom,
44 a Prawa Twego zawsze strzec będę,
na wieki, na zawsze.
45 Chcę kroczyć drogą przestronną,
bo szukam Twoich postanowień.
46 O Twych rozkazach chcę mówić
w obecności królów*,
a nie doznam wstydu.
47 I będę się weselił z Twoich przykazań,
które miłuję.
48 Wznoszę ręce moje
ku Twym przykazaniom,
które kocham,
i rozważam Twoje ustawy*.
49 Pomnij na słowo swoje do Twojego sługi,
przez które mi dałeś nadzieję.
50 W moim ucisku to pociechą dla mnie,
że Twoja mowa obdarza mnie życiem.
51 Ludzie zuchwali bardzo mi ubliżają,
a ja nie odstępuję od Twojego Prawa.
52 Przypominając sobie Twe wyroki odwieczne,
Panie, doznaję pociechy.
53 Gniew mnie ogarnia z powodu występnych,
porzucających Twe Prawo.
54 Twoje ustawy stały się dla mnie pieśniami
na miejscu mego pielgrzymowania*.
55 Nocą* pamiętam
o Twoim imieniu, Panie,
by zachowywać Twe Prawo.
56 Oto, co do mnie należy:
zachowywać Twe postanowienia.
57 Moim działem jest Pan* - mówię,
by zachować Twoje słowa.
58 Z całego serca dbam o przychylność Twojego oblicza,
zmiłuj się nade mną według swej obietnicy!
59 Rozważam moje drogi
i zwracam stopy do Twoich napomnień.
60 Śpieszyłem bez ociągania,
by przestrzegać Twoich przykazań.
61 Oplotły mię więzy grzeszników:
nie zapomniałem o Twoim Prawie.
62 Wstaję o północy,
aby Cię wielbić
za słuszne Twoje wyroki*.
63 Jestem przyjacielem
wszystkich, którzy się boją Ciebie,
co strzegą Twych postanowień.
64 Twoja łaska, Panie,
napełnia ziemię*:
naucz mnie Twoich ustaw!
65 Wyświadczyłeś dobro swojemu słudze
zgodnie z Twoim słowem, Panie!
66 Naucz mię zrozumienia i umiejętności,
bo ufam Twoim przykazaniom.
67 Błądziłem, zanim przyszło utrapienie;
teraz jednak strzegę Twej mowy.
68 Dobry jesteś i dobrze czynisz;
naucz mię Twoich ustaw!
69 Zuchwali knują przeciw mnie podstępy,
ja całym sercem strzegę Twych postanowień.
70 Otępiało ich serce opasłe*,
a ja znajduję rozkosz w Twoim Prawie.
71 Dobrze to dla mnie, że mnie poniżyłeś*,
bym się nauczył Twych ustaw.
72 Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze
niż tysiące sztuk złota i srebra*.
73 Twe ręce mnie uczyniły i ukształtowały*:
obdarz mnie rozumem, bym się nauczył Twoich przykazań.
74 Bojący się Ciebie widzą mnie i cieszą się,
bo pokładam ufność w Twoim słowie.
75 Wiem, Panie, że sprawiedliwe są Twoje wyroki,
że dotknąłeś mnie słusznie.
76 Niech Twoja łaska stanie mi się pociechą
zgodnie z obietnicą, daną Twemu słudze.
77 Niech zaznam Twojej litości, abym żył,
bo Twoje Prawo jest moją rozkoszą.
78 Niech zawstydzą się zuchwali, bo niesłusznie mnie dręczą,
ja będę rozmyślał o Twoich przykazaniach.
79 Niech zwrócą się do mnie bojący się Ciebie
i ci, którzy uznają Twoje napomnienia.
80 Niech serce moje stanie się nienaganne w Twych ustawach,
abym nie doznał wstydu.
81 Ustaje moja dusza [dążąc] ku Twemu zbawieniu;
pokładam ufność w Twoim słowie.
82 Ustają moje oczy [spoglądając] ku Twemu słowu:
kiedyż mnie pocieszysz?*
83 Bo chociaż jestem jak bukłak wśród dymu*,
nie zapomniałem Twych ustaw.
84 Ile dni słudze Twojemu zostaje?
Kiedy wykonasz
wyrok na prześladowcach?
85 Doły wykopali na mnie zuchwalcy,
którzy nie postępują według Twego Prawa.
86 Wszystkie przykazania Twoje są wierne;
gdy kłamstwem mnie prześladują - pomóż mi!
87 Niemalże pokonaliby mnie na ziemi;
ja zaś nie porzuciłem Twoich postanowień.
88 Według swej łaski zapewnij mi życie,
ja zaś chcę przestrzegać napomnień ust Twoich.
89 Słowo Twe, Panie, trwa na wieki*,
niezmienne jak niebiosa.
90 Wierność Twoja [trwa] z pokolenia na pokolenie;
umocniłeś ziemię, i trwa*.
91 Wszystko trwa do dziś według Twoich wyroków,
bo wszystkie rzeczy Ci służą.
92 Gdyby Twoje Prawo nie było moją rozkoszą,
byłbym już zginął w mej nędzy.
93 Nie zapomnę na wieki Twoich postanowień,
bo przez nie dałeś mi życie.
94 Należę do Ciebie - wybaw mię,
bo badam Twe postanowienia.
95 Czyhają na mnie grzesznicy, żeby mnie zgubić;
ja przestrzegam Twoich napomnień.
96 Zobaczyłem, że wszelka doskonałość ma granice:
Twoje przykazanie sięga bardzo daleko.
97 Jakże miłuję Prawo Twoje:
przez cały dzień nad nim rozmyślam.
98 * Twoje przykazanie uczyniło mnie mędrszym od moich wrogów,
bo jest ono moim na wieki.
99 Jestem roztropniejszy od wszystkich, którzy mnie uczą,
bo rozmyślam o Twoich napomnieniach.
100 Jestem roztropniejszy od starców*,
bo zachowuję Twoje postanowienia.
101 Powstrzymuję nogi od wszelkiej złej ścieżki,
aby słów Twoich przestrzegać.
102 Nie odstępuję od Twoich wyroków,
albowiem Ty mnie pouczasz.
103 Jak słodka jest dla mego podniebienia Twoja mowa:
ponad miód dla ust moich*.
104 Z Twoich przykazań czerpię roztropność,
dlatego nienawidzę
wszelkiej ścieżki nieprawej.
105 Twoje słowo jest lampą dla moich stóp
i światłem na mojej ścieżce*.
Przypisy
119,1 - Ps 119 Antologia sentencji, wyznań, dziękczynień lub nawet lamentacji, sławiąca tajemnice i cuda objawionego Prawa Bożego. Jest ono wymieniane (jako "prawo" lub osiem jego synonimów) w każdym poszczególnym wierszu (z wyjątkiem w. 122, zapewne skażonego). Budowa psalmu jest alfabetyczna, osiem kolejnych wierszy rozpoczyna się od tej samej kolejnej litery alfabetu hebr. Psalm ten powstał po niewoli babilońskiej w kołach mądrościowych. Atmosfera jego przygotowuje już Nowe Przymierze z jego naczelnym prawem miłości Boga, którego słowa słuchać - to błogosławieństwo (Mt 22,37-40; Łk 11,28).119,14 - Por. Prz 3,14; Prz 8,10; Iz 64,4.
119,19 - Psalmista czuje się na ziemi gościem, który jako taki nie posiada własnej ziemi (Ps 39[38],13). Nie za nią jednak tęskni, ale za pełnieniem woli Bożej.
119,24 - Por. Jr 15,16.
119,25 - Lamentujący Psalmista czuje się poniżony i bliski śmierci; tylko słowo Pańskie może przynieść odnawiające go wewnętrznie życie. Por. Pwt 8,3; Pwt 28,1-14; Pwt 30,15n.19n.
119,33 - Ostatnie słowa można też zrozumieć w sensie "ku nagrodzie", ponieważ samo wierne zachowywanie przykazań jest połączone dla ludzi pobożnych z głęboką radością (w. 35).
119,36 - Człowiek sprawiedliwy kieruje swym postępowaniem według wskazań Prawa, a nie według nadziei czy wielkości spodziewanego zysku.
119,37 - Tekst popr. wg Targumu i niektórych rkp; hebr.: "na drodze Twojej".
119,38 - Skutecznej zbawczej opieki.
119,40 - Sprawiedliwość oznacza tu pełną przychylności wierność Bożą w wywiązywaniu się z obietnic (w. 38.41).
119,46 - Por. Jr 1,10.18n.
119,48 - Wiersz zapewne przerobiony (interpolowany?) - por. niezwykłą budowę (4 stychy!) i powtórzenie synonimu "prawa". Może zostały dodane słowa "ku Twym przykazaniom, które kocham". Występują one jednak we wszystkich rkp hebrajskich.
119,54 - Por. przypis do w. 19.
119,55 - Pobożny Izraelita rozważa Prawo zawsze (Ps 1,2), gdy kładzie się spać i gdy wstaje (Pwt 6,7). Zrzeszenie z Qumran nakazywało studiowanie Prawa nieustannie (1QS 6,6), dzień i noc, a każdy z pełnoprawnych członków miał obowiązek czuwać trzecią cześć nocy i studiować Prawo. Lamentujący Psalmiści modlą się często także nocą (por. np. Ps 22[21],3; Ps 88[87],2).
119,57 - Wyznanie lewickie, rozumiane duchowo (por. Ps 16[15],5; Ps 73[72],26). Lewici nie otrzymywali działu ziemi; ich działem był sam Bóg (por. Lb 18,20; Pwt 10,9).
119,62 - Por. Ps 42[41],9; Ps 63[62],7.
119,64 - Por. Ps 33[32],5.
119,70 - Zob. Ps 17[16],10; Ps 73[72],7 (z przypisem). Dosł.: "Jak tłuszcz stało się gęste ich serce".
119,71 - Wg LXX (2 os.); hebr.: "że doznałem poniżenia" (1 os.). Por. Hi 5,17n; Prz 3,11n.
119,72 - Ówczesne odważane środki płatnicze większej wartości, synonim bogactwa. Inni uzupełniają: "syklów".
119,73 - Por. Rdz 2,7; Hi 10,8; Jr 18,6;
119,82 - Por. Hi 19,27; Iz 38,14.
119,83 - W dymie suszono bukłaki z kozich skór, przeznaczone do transportu i przechowywania płynów. Wystawione na działanie ciepła i dymu ulegały zmarszczeniu, nabierały trwałości i oczywiście czerniały.
119,89 - Por. Iz 40,8. Tu słowo jest jakby uosobione.
119,90 - Stwórcza moc słowa Pańskiego (por. Ps 93[92],1; Ps 96[95],10).
119,98 - Por. Ps 19[18],8n.
119,100 - Por. Ps 105[104],22; Hi 12,12; Hi 15,10; Hi 32,7. Prawo Boże znaczy więcej niż doświadczenie.
119,103 - Por. Ps 19[18],11; Jr 15,16; Ez 3,3.
119,105 - W okresie judaistycznym porównywano często Prawo do świata (Prz 6,23). Żydowscy nauczyciele podkreślali chętnie swoją rolę jako nosicieli światła dla świata, podobnie jak rolę Jerozolimy jako "światła narodów" (Iz 60,1-3.19). Prawdziwym "światłem świata" jest Chrystus (J 1,9; J 8,12); odzwierciedlają je Jego uczniowie (Mt 5,14nn).
Powiązane utwory
Twoje słowo Jacek Sykulski - Ps 119,105
Zobacz psalm
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150
