Ps 135,1-141,10
KSIĘGA PIĄTA
PSALM 135(134)*
Chwalcie potężnego Boga!
1 Alleluja.
Chwalcie imię Pańskie,
chwalcie, słudzy Pańscy*,
2 wy, którzy stoicie w domu Pańskim,
na dziedzińcach domu Boga naszego.
3 Chwalcie Pana, bo dobry jest Pan,
śpiewajcie Jego imieniu, bo łaskawe.
4 Pan bowiem wybrał sobie Jakuba,
Izraela - na wyłączną swoją własność*.
5 Wiem, że Pan jest wielki
i że Pan nasz jest nad wszystkimi bogami*.
6 Cokolwiek Panu się spodoba,
to uczyni na niebie i na ziemi*,
na morzu i we wszystkich głębinach.
7 Sprowadza chmury z krańców ziemi,
wywołuje deszcz błyskawicami
i dobywa wiatr ze swoich komór.
8 Poraził pierworodnych w Egipcie,
od człowieka aż do bydlęcia*.
9 <W tobie, kraju egipski>*,
zdziałał znaki i cuda
przeciw faraonowi i wszystkim jego sługom.
10 * Poraził wiele narodów
i zgładził królów potężnych:
11 amoryckiego króla Sichona
i Oga, króla Baszanu,
i wszystkich królów kananejskich.
12 A ziemię ich dał w posiadanie,
w posiadanie Izraela, swojego narodu.
13 Twe imię, Panie, trwa na wieki,
Twa pamięć, Panie - z pokolenia w pokolenie.
14 Pan bowiem zapewnia praworządność swojemu ludowi
i lituje się nad swymi sługami.
15 * Bożki pogańskie to srebro i złoto,
dzieło rąk ludzkich.
16 Mają usta, ale nie mówią,
mają oczy, ale nie widzą.
17 Mają uszy, ale nie słyszą;
i nie ma oddechu w ich ustach.
18 Podobni są do nich ci, którzy je robią,
i każdy, co w nich ufność pokłada.
19 Domu Izraela, błogosław Pana,
domu Aarona, błogosław Pana!
20 Domu Lewiego, błogosław Pana,
wy, co boicie się Pana, błogosławcie Pana!
21 Niech będzie błogosławiony Pan z Syjonu,
który mieszka w Jeruzalem!
<Alleluja>*.
PSALM 136(135)*
Łaska Boża
1 Alleluja.
Chwalcie Pana, bo dobry,
bo Jego łaska na wieki.
2 Chwalcie Boga nad bogami*,
bo Jego łaska na wieki.
3 Chwalcie Pana nad panami,
bo Jego łaska na wieki.
4 * On sam cudów wielkich dokonał,
bo Jego łaska na wieki.
5 On w mądrości uczynił niebiosa,
bo Jego łaska na wieki.
6 On rozpostarł ziemię nad wodami,
bo Jego łaska na wieki.
7 On uczynił wielkie światła,
bo Jego łaska na wieki.
8 Słońce, by dniem władało,
bo Jego łaska na wieki.
9 Księżyc i gwiazdy, by władały nocą,
bo Jego łaska na wieki.
10 On Egipcjanom pobił pierworodnych*,
bo Jego łaska na wieki.
11 I wywiódł spośród nich Izraela,
bo Jego łaska na wieki.
12 Ręką potężną, wyciągniętym ramieniem,
bo Jego łaska na wieki.
13 On Morze Czerwone* podzielił na części,
bo Jego łaska na wieki.
14 I przeprowadził środkiem Izraela,
bo Jego łaska na wieki.
15 I faraona z jego wojskiem strącił w Morze Czerwone,
bo Jego łaska na wieki.
16 On prowadził swój lud przez pustynię*,
bo Jego łaska na wieki.
17 * On pobił wielkich królów,
bo Jego łaska na wieki.
18 On uśmiercił królów potężnych,
bo Jego łaska na wieki.
19 Sichona, króla Amorytów,
bo Jego łaska na wieki.
20 I Oga, króla Baszanu,
bo Jego łaska na wieki.
21 A ziemię ich dał na własność,*
bo Jego łaska na wieki -
22 jako dziedzictwo słudze swemu Izraelowi,
bo Jego łaska na wieki.
23 On o nas pamiętał w naszym uniżeniu,
bo Jego łaska na wieki.
24 I uwolnił nas od wrogów,
bo Jego łaska na wieki.
25 On daje pokarm wszelkiemu ciału*,
bo Jego łaska na wieki.
26 Dziękujcie Bogu, niebiosa,
bo Jego łaska na wieki.
PSALM 137(136)*
Nad rzekami Babilonu
1 Nad rzekami* Babilonu -
tam myśmy siedzieli i płakali,
kiedyśmy wspominali Syjon.
2 Na topolach tamtej krainy
zawiesiliśmy nasze harfy.
3 Bo tam żądali od nas
pieśni ci, którzy nas uprowadzili,
pieśni radości ci, którzy nas uciskali:
«Zaśpiewajcie nam
jakąś z pieśni syjońskich!»*
4 Jakże możemy śpiewać
pieśń Pańską
w obcej krainie?*
5 Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie,
niech uschnie* moja prawica!
6 Niech język mi przyschnie do podniebienia,
jeśli nie będę pamiętał o tobie,
jeśli nie postawię Jeruzalem
ponad największą moją radość.
7 Przypomnij, Panie,
synom Edomu,
dzień Jeruzalem,
kiedy oni mówili: «Burzcie, burzcie -
aż do jej fundamentów!»*
8 * Córo Babilonu, niszczycielko,
szczęśliwy, kto ci odpłaci
za zło, jakie nam wyrządziłaś!
9 Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije
o skałę twoje dzieci.
PSALM 138(137)*
Dziękczynienie
1 Dawidowy.
Będę Cię sławił, <Panie>, z całego mego serca,
<bo usłyszałeś słowa ust moich>:
będę śpiewał Ci wobec aniołów*.
2 Oddam Ci pokłon ku Twemu świętemu przybytkowi*.
I będę dziękował Twemu imieniu
za łaskę Twoją i wierność,
bo wywyższyłeś* ponad wszystko
Twoje imię i obietnicę.
3 Kiedym Cię wzywał, wysłuchałeś mnie,
pomnożyłeś siłę mej duszy.
4 * Wszyscy królowie ziemi będą Ci dziękować, Panie,
gdy posłyszą słowa ust Twoich;
5 i będą opiewać drogi Pańskie:
«Prawdziwie, chwała Pańska jest wielka».
6 Prawdziwie, Pan jest wzniosły i patrzy łaskawie na pokornego,
pyszałka zaś dostrzega z daleka*.
7 Gdy chodzę wśród utrapienia,
Ty zapewniasz mi życie,
wbrew gniewowi mych wrogów;
wyciągasz swą rękę,
Twoja prawica mnie wybawia.
8 Pan za mnie [wszystkiego] dokona.
Panie, na wieki trwa Twoja łaska,
nie porzucaj dzieła rąk Twoich!
PSALM 139(138)*
Bóg wszystko przenika
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm.
* Panie, przenikasz i znasz mnie,
2 Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje zamysły,
3 widzisz moje działanie i mój spoczynek
i wszystkie moje drogi są Ci znane.
4 Choć jeszcze nie ma słowa na języku:
Ty, Panie, już znasz je w całości.
5 Ty ogarniasz mnie zewsząd*
i kładziesz na mnie swą rękę.
6 Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza,
zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.
7 Gdzież się oddalę przed Twoim duchem?
Gdzie ucieknę od Twego oblicza?
8 * Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś;
jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę.
9 Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki,
zamieszkał na krańcu morza:
10 tam również Twa ręka będzie mnie wiodła
i podtrzyma mię Twoja prawica.
11 Jeśli powiem: «Niech mię przynajmniej ciemności okryją
i noc mnie otoczy jak światło»:
12 sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie,
a noc jak dzień zajaśnieje:
<mrok jest dla Ciebie jak światło>*.
13 * Ty bowiem utworzyłeś moje nerki,
Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
14 Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.
I dobrze znasz* moją duszę,
15 nie tajna Ci moja istota*,
kiedy w ukryciu powstawałem,
utkany w głębi ziemi*.
16 Oczy Twoje widziały me czyny*
i wszystkie są spisane w Twej księdze*;
dni określone zostały,
chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał.
17 Jak nieocenione są dla mnie myśli Twe, Boże,
jak jest ogromna ich ilość!
18 Gdybym je przeliczył, więcej ich niż piasku;
gdybym doszedł do końca, jeszcze jestem z Tobą.
19 O Boże, obyś zgładził bezbożnego,
niech krwawi mężowie idą precz ode mnie!*
20 Oni przeciw Tobie zmawiają się podstępnie,
za nic mają Twoje myśli*.
21 Panie, czyż nie mam nienawidzić tych, co nienawidzą Ciebie,
oraz nie brzydzić się tymi, co przeciw Tobie powstają?
22 Nienawidzę ich pełnią nienawiści;
stali się moimi wrogami.
23 Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski*,
24 i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną!*
PSALM 140(139)*
Przeciw podstępnym wrogom
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2 Wybaw mię, Panie, od człowieka złego,
strzeż mnie od gwałtownika:
3 od tych, którzy w sercu knują złe zamiary,
każdego dnia wzniecają spory.
4 Ostre jak u węża ich języki,
a jad żmijowy pod ich wargami*.
5 Od rąk grzesznika ustrzeż mię, Panie,
zachowaj mnie od gwałtownika,
od tych, co zamyślają z nóg mnie zwalić*.
6 Pyszni sidło na mnie skrycie zastawiają:
złoczyńcy* rozciągają powrozy,
umieszczają pułapki na mojej drodze.
7 Mówię Panu: Jesteś moim Bogiem;
usłysz, o Panie, moje głośne błaganie.
8 Panie, mój Panie, potężna moja pomocy,
osłaniasz w dniu walki moją głowę.
9 Nie dawaj tego, Panie,
czego pragnie niegodziwiec,
nie spełniaj jego zamiarów!
Niech nie podnoszą <Sela>*
10 głowy ci, którzy mnie otaczają,
niech dzieło ich warg przygniecie ich samych!
11 Niech spadnie na nich deszcz węgli ognistych;
niech zwali ich do dołu, by się nie dźwignęli!*
12 Niech nie ostanie się w kraju mąż złego języka:
gwałtownika niech ogarną nieszczęścia.
13 Wiem, że Pan oddaje sprawiedliwość ubogiemu,
biednemu - słuszność.
14 Tylko sprawiedliwi będą sławili Twe imię,
prawi mieszkać będą przed Twoim obliczem*.
PSALM 141(140)*
Przeciwko grzesznikom
1 Psalm. Dawidowy.
Do Ciebie wołam, Panie, prędko mi dopomóż;
usłysz głos mój, gdy wołam do Ciebie.
2 Niech moja modlitwa będzie stale przed Tobą jak kadzidło;
wzniesienie rąk moich - jak ofiara wieczorna!*
3 Postaw, Panie, straż moim ustom
i wartę przy bramie warg moich!
4 Mojego serca nie skłaniaj do złego słowa,
do popełniania czynów niegodziwych,
bym nigdy z ludźmi, co czynią nieprawość,
nie jadł ich potraw wybornych.
5 Niech sprawiedliwy mię bije: to czyn miłości;
olejek występnego niech nigdy nie ozdabia mojej głowy!
Nieustannie przeciwstawiam swą modlitwę ich złości*.
6 Popadli w moc Skały* ich sędziowie
i usłyszeli, jak łagodne były moje słowa.
7 Jak kamień młyński rozbija się o ziemię*,
tak rozrzucono ich kości nad czeluścią Szeolu.
8 Do Ciebie bowiem, Panie mój, Panie, [zwracam] moje oczy;
do Ciebie się uciekam: Ty nie gub mej duszy.
9 Strzeż mnie od sidła, które zastawili ma mnie,
i od pułapek złoczyńców.
10 Niechaj występni wpadną w swoje sieci,
podczas gdy ja ujdę cało.
Odsłuchaj
Przypisy
135,1 - Ps 135 Hymn pochwalny na cześć Pana.135,1 - Por. Ps 134[133],1; Ps 113[112],1.
135,4 - Por. Wj 19,5; Pwt 7,6.
135,5 - Por. Ps 86[85],8 z przypisem.
135,6 - Por. Ps 115[113],3.
135,8 - Ostatnia plaga egipska opisana w Wj 12,29; (por. Ps 78[77],51).
135,9 - Zapewne glosa.
135,10 - Por. Ps 136[135],17-22; Lb 21,21-35; Pwt 7,1n.
135,15 - (Ps 135,15-18) - Polemika przeciw bóstwom obcym: zob. Ps 115[113],4-8 z przypisem.
135,21 - LXX zapewne słuszne przenosi Alleluja na początek następnego Ps.
136,1 - Ps 136 Dziękczynna pieśń pochwalna pochodzenia liturgicznego o budowie litanii.
136,2 - Tj. najwyższego Boga (por. Ps 86[85],8; Pwt 4,35; Pwt 10,17).
136,4 - (Ps 136,4-9) - Częsty w Ps temat cudownej mocy stwórczej Boga (Ps 72[71],18; Ps 86[85],10). Wiersze 7-9 nawiązują niewątpliwie do Rdz 1,14-18.
136,10 - Por. Ps 78[77],51; Ps 135[134],8. Odtąd - opis cudów Wyjścia.
136,13 - Hebr. ma "Morze Sitowia" (Wj 14,21-22).
136,16 - Por. Pwt 8,15; Jr 2,6; Am 2,10.
136,17 - (Ps 136,17-20) - Zob. Ps 135[134],10-11.
136,21 - Por. Ps 44[43],3.
136,25 - Por. Ps 104[103],27n; Ps 145[144],15; Ps 147[146],9.
137,1 - Ps 137 Zbiorowa lamentacja wygnańców judzkich, połączona z elementami złorzeczenia.
137,1 - Zapewne chodzi o kanały nad dolnym Eufratem i Tygrysem, nad którymi zbierali się wygnańcy z Judy, by opłakiwać zburzenie Jerozolimy (uroczystości liturgiczne z obmyciami). Por. Ez 1,1; Ez 3,15.
137,3 - Chodziło zapewne o pieśni religijne lub nawet o "pieśni Syjonu" w sensie Ps 46[45]; Ps 48[47]; Ps 76[75]; Ps 84[83] lub Ps 87[86].
137,4 - Wśród Izraelitów panowało przekonanie, że godziwy kult można było sprawować jedynie w ziemi Pańskiej, tj. w Palestynie. Ziemia obca była uważana za "nieczystą" (Oz 9,3; Am 7,17).
137,5 - Tekst poprawiony; hebr.: "niech zapomni" niezrozumiały.
137,7 - Złorzeczenie pod adresem Edomu (sens złorzeczeń: zob. przypis do Ps 54[53],7), częste u proroków. Edomici czynnie pomagali Babilończykom przy zdobyciu miasta w r. 586 i cieszyli się z jego upadku (por. Ab 8-15; Ez 25,12nn; Ez 35,5-15).
137,8 - Podyktowane prawem odwetu (Wj 21,24) straszne złorzeczenie pod adresem Babilonu odzwierciedla nie tylko nienawiść przeciw okrutnemu najeźdźcy, ale także barbarzyńskie zwyczaje panujące w toczonych wówczas wojnach (por. 2 Krl 8,12; Iz 13,16; Oz 10,14; Oz 14,1; Na 3,10).
138,1 - Ps 138 Indywidualna, co do formy, pieśń dziękczynna do zastosowania zbiorowego.
138,1 - Hebr. opuszcza słowa ujęte w nawias; mają je tylko tłumaczenia zależne od LXX; "aniołów" - także wg LXX (i Wlg); hebr. ma "bogów", co inne tłumaczenia przekładają jako "królów" (syr.) lub "sędziów" (Targum). W późniejszym judaizmie (Qumran!) aniołowie byli uważani za pośredników obecnych przy liturgii sprawowanej na ziemi i zanoszących modlitwy przed tron Boży. Por. też Ap 4,6nn; Ap 5,11-14; Ap 7,9-12; Ap 8,3nn; Ap 15,6; Ap 21,12.
138,2 - "Przybytkowi" - por. Ps 5,8; "wywyższyłeś" - tłum. przybliżone.
138,4 - Por. Iz 49,7.
138,6 - Iz 57,15; Łk 1,51nn.
139,1 - Ps 139 Hymn stanowiący refleksję nad wszechmocą i wszechobecnością Bożą; na koniec przechodzi w lamentację.
139,1 - Por. Hi 31,4; Jr 12,3; Jr 17,10.
139,5 - Dosł. "z tyłu i z przodu". Por. także z ww. 4,5; Mt 6,4.6.18; Dz 17,28.
139,8 - Por. Ps 123[122],1 z przyp.; Hi 26,6; Hi 9,2nn.
139,12 - Glosa.
139,13 - Por. Hi 10,10n; Jr 1,5; Hbr 10,5nn.
139,14 - Tekst poprawiony.
139,15 - "Istota" - hebr. dosł.: "kości", uważane za istotną część jednolitej psychofizycznej struktury człowieka; "ziemi" jako pramatki: Hi 1,21; Syr 40,1.
139,16 - Tekst popr.; hebr.: "w zarodku" (w stanie embrionalnym). O "księdze" Bożej zob. Ps 56[55],9; (z przypisem); Ps 69[68],29. Jest ona symbolem wszechwiedzy Bożej, obejmującej także bieg rzeczy przyszłych.
139,19 - Por. ww. 21n; Jr 12,1nn oraz przypis do Ps 53[52],7.
139,20 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne.
139,23 - Por. Ps 17[16],3; Ps 26[25],2.
139,24 - Chodzi może o aluzję do słynnej nauki o dwóch drogach, znanej w kołach mądrościowych (por. Ps 1,6), lub do Przymierza jak w Jr 6,16.
140,1 - Ps 140 Indywidualna lamentacja zbliżona do Ps 64[63].
140,4 - Por. Ps 10,7 [= Ps 9,28]; Ps 58[57],5; św. Paweł przytacza ten wiersz w wiązance tekstów starotestamentalnych w Rz 3,13.
140,5 - Dosł.: "zachwiać moimi krokami".
140,6 - Tekst popr.; hebr. ma: "i sieci".
140,9 - Sela zostało tu zapewne umieszczone niewłaściwie; opuszcza je tłum. syryjskie.
140,11 - Tekst popr. w pierwszej części wiersza. Aluzja do zniszczenia Sodomy i Gomory (Rdz 19,24) i losu buntowników na pustyni (Lb 16,31-32).
140,14 - Aluzja do świątyni jako miejsca ucieczki wiernych Bogu.
141,1 - Ps 141 Indywidualna lamentacja z akcentami dydaktycznymi.
141,2 - Psalmista porównuje modlitwę do codziennej ofiary składanej w świątyni (Wj 29,39; Lb 28,4), jak Dn 3,39n; Oz 14,3.
141,5 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne. O namaszczaniu olejkiem zob. przypis do Ps 133[132],2.
141,6 - Tj. Boga, obrońcy i ucieczki dla Izraelitów (por. np. Ps 95[94],1).
141,7 - Tekst skażony, różnie popr.; hebr.: "jak przy szczelinie, która rozdziera ziemię" - niezrozumiały.
Powiązane utwory
Wychwalajcie Pana, bo ukochał nas ks. Joseph Gelineau - Ps 136[135]
Exsultate Deo - 1-głosowyTy, Boże, wszystko wiesz Gizela Skop - Ps 139[138]
Exsultate Deo; Śpiewnik Archidiecezji Katowickiej; Droga do Nieba - 1-głosowySiedząc po niskich brzegach Mikołaj Gomółka - Ps 137
O Chryste, nasz Panie ks. Ireneusz Pawlak - Ps 136[135]
Droga do Nieba - 1-głosowyChwalicie imię Pańskie Romuald Twardowski - Ps 135
Zobacz psalm
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150
