Ps 39,4-6

KSIĘGA PIERWSZA
PSALM 39(38)*
Jęk ciężko utrapionego
4 Serce w mym wnętrzu rozgorzało;
gdy rozważałem, zapłonął w nim ogień*:
język mój przemówił.

5 O Panie, mój kres pozwól mi poznać
i jaka jest miara dni moich,
bym wiedział, jak jestem znikomy.
6 * Oto wymierzyłeś moje dni tylko na kilka piędzi,
i życie moje jak nicość przed Tobą.
Doprawdy, życie wszystkich ludzi jest marnością.



Przypisy

39,1 - Ps 39 Indywidualna lamentacja.
39,4 - Por. Jr 20,9.
39,6 - Refleksje zbliżone do Księgi Koheleta (np. Koh 2,26 i in.); zob. także Ps 102[101],12; Ps 144[143],4. Refleksje zbliżone do Hi 7,6-10; Koh 2,26.